Gimnastyka artystyczna – dla kogo, wady i zalety jej uprawiania

Jako że modny jest zdrowy styl życia, mnóstwo ludzi uprawia sporty. Im ciekawsza forma aktywności fizycznej, tym lepiej. Równie ważne co siła mięśni, jest ich rozciągnięcie - o czym wielu zapomina. Jednak na szczęście rośnie popularność stretchingu w formie gimnastyki artystycznej.

Zrobienie szpagatu może nie dość, że zaimponować, to jeszcze wiązać się z innymi korzyściami. Rozciąganie po odbytych ćwiczeniach zwykle trwa pięć minut i przynosi niewiele efektów. W związku z tym lepiej jest zwiększyć czas wykonywania tego typu ćwiczeń. Stąd popularność jogi czy gimnastyki artystycznej. Choć ta pierwsza jest bardziej znana, ze względu na wiele korzyści, jakie ze sobą niesie uprawianie gimnastyki artystycznej, warto zdobyć o niej więcej wiedzy.

Gimnastyka artystyczna - historia

Podstawę gimnastyki artystycznej stworzyło w XVIII wieku trzech Francuzów, którzy byli zwolennikami ekspresji ruchowej. Wierzyli, że można wyrazić siebie poprzez taniec i ruchy konkretnych części ciała. Tę ideę rozwinął wiek później pewien Niemiec, który stworzony system nazwał gimnastyką estetyczną. Dzięki niej można było wyrazić swoje emocje i uczucia. Pod koniec wieku XIX te ćwiczenia wykonywali głównie muzycy i tancerze. Miały służyć poprawie postawy, uelastyczniać mięśnie i dodać ruchom wdzięku.

W I połowie XX wieku do tej formy aktywności zaczęto włączać przybory, np. taśmę. Właśnie wtedy wystartowały konkursy gimnastyczne cieszące się dużym uznaniem wśród publiki. Dopiero w 1984 roku ta dyscyplina została włączona do programu letnich igrzysk olimpijskich.

Konkursy gimnastyki artystycznej - zasady i konkurencje

Kategorie wiekowe na konkursach gimnastyki artystycznej

Podstawowym wymogiem wzięcia udziału w konkursie gimnastyki artystycznej jest nie waga, jak w przypadku boksu, ale wiek. Kategorie są następujące:

• klasa młodzieżowa, czyli dzieci do 9 lat;
• młodziki - do 10 lat;
• junior młodszy albo klasa druga - do 12 lat;
• junior lub klasa pierwsza - do 16 lat;
• senior lub klasa M - od 16 lat w górę.

Konkurencje na zawodach gimnastycznych

Istnieje wiele konkurencji w gimnastyce artystycznej, które charakteryzują się wykorzystaniem innych dodatkowych przyborów.

Pierwsze skojarzenie z gimnastyką artystyczną to wstęga. Układy taneczne, w których się ją wykorzystuje, są bardzo widowiskowe i przykuwają uwagę publiczności. Nie inaczej jest z maczugami, chociaż wymagają one dużo większej precyzji. Na igrzyskach olimpijskich można zobaczyć również gimnastyczki w układach ze skakanką, obręczą czy piłką.

Układy są wykonywane indywidualnie lub zbiorowo. Mają charakter taneczno-akrobatyczny.

Gimnastyka artystyczna - dla kogo?

Gimnastyka artystyczna to dyscyplina sportowa kojarząca się głównie z dziećmi. Oczywiście, jeśli ktoś chce uprawiać ten sport zawodowo i w kategoriach startowania w konkursach, to musi zacząć bardzo wcześnie (np. 4 lata). Kości wtedy są bardzo elastyczne. Ciało dużo szybciej przyzwyczaja się do tego typu wysiłku. Jednak niewielu wie, że dorośli również mogą uprawiać ten rodzaj sportu.

W Polsce ta świadomość jeszcze nie jest zbyt duża, jednak w USA, Japonii, Niemczech czy Australii trwa szeroko zakrojona akcja pod nazwą „Gimnastyka dla każdego”, która przyciąga ludzi w różnym wieku. Ta aktywność zaczęła być tak samo popularna jak kluby fitness czy siłownie.

Korzyści płynące z regularnego rozciągania są zbawienne. Pozytywnie działa ono zarówno na organizmy młode, jak i starsze. Dlatego właśnie coraz więcej ludzi w podeszłym wieku zaczyna uaktywniać się sportowo. Nie tylko ze względów rekreacyjnych, ale również estetycznych, ponieważ gimnastycy oraz tancerze uchodzą za grupy sportowe, które posiadają najpiękniejsze ciała.

Korzyści z uprawiania gimnastyki artystycznej

Poprawa postawy ciała

To jest jedna z głównych korzyści płynących z uprawiania tej dyscypliny. Wygimnastykowane ciało zapobiega wadom postawy. Szczególnie przez to, że w ćwiczeniach bardzo mocno jest angażowany kręgosłup i mięśnie wokół niego. Właśnie dlatego ten sport powinny uprawiać osoby, które się garbią lub mają inne problemy z postawą. Podczas treningu trzeba być przez cały czas wyprostowanym, co przyzwyczaja ciało do tej pozycji.

Zwiększenie elastyczności

Gimnastyka artystyczna to nie trening wytrzymałościowy czy interwałowy, ale rozciągający. Kiedy wykonuje się go regularnie, dość szybko można zauważyć efekty. Jest to jednak zależne od wieku, ponieważ kości osoby czterdziestoletniej nie są zbyt elastyczne. Dzięki gimnastyce artystycznej można prędko nauczyć się robienia szpagatu, nie naciągając przy tym ścięgien i mięśni.

Rozwinięcie świadomości ciała dzięki gimnastyce artystycznej

Gimnastyka artystyczna świetnie wpływa na świadomość ciała. Ruchy są bardziej skoordynowane, a mniej „przypadkowe”. Dzięki temu wzmacnia się również poczucie własnej wartości. Człowiek staje się pewny siebie, nie boi się wyzwań. Gimnastyka artystyczna uczy dyscypliny i konsekwentnego dążenia do osiągania wyznaczonych przez siebie celów.

Wyrobienie i wysmuklenie mięśni

Gimnastyka uaktywnia również pracę mięśni, zwłaszcza tych głębokich. Dodatkowo je wysmukla, co poprawia wygląd sylwetki - ciało jest zgrabniejsze. Ten sport, jak żaden inny, pozwala na powolny rozwój mięśni i ogólne przyzwyczajenie organizmu do wysiłku. Mięśnie są rozwijane w tempie, które nie zagraża powstaniu różnego rodzaju kontuzji.

Pozytywny wpływ na psychikę

Gimnastyka artystyczna ma zbawienny wpływ na psychikę. Poprzez rozwinięcie świadomości ciała rośnie pewność siebie oraz poczucie własnej wartości. Poza tym żmudne dochodzenie do każdej pozycji uczy cierpliwości i wytrwałości, co może przekładać się na inne dziedziny życia. W tę dziedzinę sportu, jak w każdą inną, trzeba włożyć wiele pracy, a to uczy sumienności.

Wady uprawiania gimnastyki artystycznej

• Wiek - im wcześniej zaczyna się uprawiać gimnastykę artystyczną, tym lepiej. Młode kości są bardziej elastyczne, w związku z tym szybciej przystosowują się do nienaturalnych póz czy wygięć.
• Czas - żeby widzieć efekty uprawiania gimnastyki artystycznej trzeba poświęcić wiele czasu, szczególnie w przypadku osób powyżej czterdziestego roku życia. Do pewnych figur można przygotowywać się nawet latami.
• Przeciążenie kręgosłupa i stawów - tyczy się to szczególnie zawodowych gimnastyczek, których kręgosłupy są nienaturalnie porozciągane, a stawy zwyczajnie przeciążone. Takie osoby po skończeniu kariery bardzo często mają bóle kości, a nierzadko poruszają się na starość na na wózkach inwalidzkich.

Autor: Anna Magiera