Olimpijska nierówność

Badania dotyczące relacji z igrzysk olimpijskich pokazują znaczące rożnice w sposobie mówienia o sportowcach w zależności od ich rasy, płci oraz narodowości.

Dwa badania przeprowadzone przez profesora Jamesa Angeliniego z University of Delaware opublikowane w tym miesiącu w czasopismach naukowych wskazują na szczególne uprzedzenia. Pierwsze wskazuje na różnice w mówieniu o sportowcach płci męskiej i żeńskiej.

- Wszystko jest kwestią szczęścia u kobiet. Wszystko jest kwestią umiejętności u mężczyzn -  powiedział Angelini.

Drugie badania wskazują na dysproporcje jakie można zauważyć w NBC, jeśli chodzi o amerykańskich sportowców. Podczas gdy oczywistym jest, iż NBC, sieć telewizyjna posiadająca wyłączne prawo do relacjonowania gier w USA, koncentruje się mocno na Amerykanach, wyniki Angeliniego pokazują, iż zjawisko to wykracza daleko poza granice dumy narodowej. NBC przedstawia Amerykanów trzy do czterech razy częściej niż sugerowałyby ich osiągnięcia.

- Widzisz wszystkie te relacje dotyczące amerykańskich sportowców, nawet jeśli przegrywają, a tak mało mówi się o złotych, srebrnych i brązowych medalistach (w niektórych sportach) - twierdzi badacz.

Angelini i jego partnerzy nagrywali relacje sportowe NBC emitowane w czasie największej oglądalności i oceniali materiał filmowy, biorąc pod uwagę 17 wyznaczonych kategorii. Wśród nich znalazły się m.in. zdolności sportowe, siła, zaangażowanie w sport, inteligencja i szczęście. W 2008 roku podczas letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie, wykonali te same badania dla relacji sportowych chińskiej CCTV. W tym roku, przeprowadzą badania przesiewowe również dla BBC podczas igrzysk w Londynie.

- Brytyjskie transmisje będą prawdopodobnie nieco bardziej wyważone, niż amerykańskie audycje na NBC - twierdzi Angelini. - Nie będą w pełni sprawiedliwe, ale myślę, że będą lepsze.

Zdobyła złoty medal, ponieważ jest ładna

Badania dotyczące płci opublikowane w Journal of Broadcasting and Electronic Media wskazują iż w czasie, gdy zawodniczki:

• osiągają sukces, komentatorzy skupiają się na kwestiach szczęścia bardziej niż na sprawności fizycznej.
• przegrywają, odnotowywane są sprawność fizyczna i zaangażowanie.
• wygrywają, komentatorzy oklaskują ich umiejętności oraz zaangażowanie w sport.

Gdy zawodnicy przegrywają, świadczy to niekoniecznie o ich niepowodzeniu, lecz o tym, iż udało się wygrać przeciwnikom.

W 2010 roku 75% najczęściej wymienianych zawodników stanowili mężczyźni.

Ten facet wygrał tylko dlatego, że Amerykanom zabrakło szczęścia

Badania dotyczące narodowości opublikowane w International Journal of Sport Communication wskazują, iż:

• w czasie, gdy amerykańscy zawodnicy wygrywali, komentatorzy byli bardziej skłonni do skupiania się na ich intelekcie, zaangażowaniu oraz szczęściu (zarówno dobrym i złym).
• z kolei, gdy nie-amerykańscy zawodnicy przegrywali, komentatorzy byli bardziej skłonni twierdzić, iż brakowało im siły i umiejętności.
• W przypadku amerykańskich sportowców uwypuklano ich przyjazny/ekstrawertyczny charakter.
• Nie-amerykańscy zawodnicy komentowani byli częściej ze względu na wielkość oraz rozmiar poszczególnych części ciała.

Ogólnie rzecz ujmując, komentarze dotyczące zawodników amerykańskich częściej skupiały się na niematerialnych aspektach bardziej niż na sile czy umiejętnościach.

Odkrycia Angeliniego wskazują również na różnice w komentowaniu w zależności od rasy:

• Mówiąc o afroamerykańskich zawodnikach, komentatorzy bardziej skupiają się na sprawności fizycznej i wytrzymałości.
• W przypadku azjatyckich zawodników komentarze dotyczą najczęściej inteligencji.
• Mówiąc o białych zawodnikach, komentatorzy są bardziej skłonni podkreślać zaangażowanie i opanowanie.

Według Angeliniego, niebezpieczeństwo tych skrzywionych przedstawień tkwi we wpływie jaki mają one na percepcje widzów. Ludzie budują swoje systemy wierzeń dotyczących płci, rasy oraz narodowości, częściowo na tym, co widzą w telewizji. Sport skupia dużą liczbę odbiorców, zwłaszcza ludzi młodych. Igrzyska Olimpijskie są jednym z największych wydarzeń sportowych na świecie. Angelini niepokoi się zatem, jak komunikowanie będzie wzajemnie oddziaływało z poglądami publiczności z różnych stron świata.