Zespół Cuschinga

Zespół Cushinga - podobnie jak zespół nadnerczowo--płciowy - zależy od nadmiernej hormonalnej czynności kory nadnerczy, zwłaszcza w odniesieniu do wzmożonego wydzielania glikokortykoidów, przede wszystkim hydrokortyzonu.

Wśród objawów chorobowych spotykamy te, które są następstwem zaburzeń przemiany materii, jak:

łatwe męczenie się,
otyłość o charakterystycznym rozłożeniu tłuszczu,
twarz okrągłą o wyglądzie tarczy księżyca,
czerwone rozstępy (pręgi) na skórze,
nadciśnienie tętnicze,
nadmierne owłosienie,
zaburzenia czynności gruczołów płciowych,
wzmożoną czynność gruczołów łojowych,
zmniejszoną odporność na zakażenia oraz wiele różnych zaburzeń biochemicznych i przemiany materii, stwierdzanych dopiero laboratoryjnie.
Zobacz również:

Zespół Cushinga można rozpoznać na podstawie zwiększonego 24 - godzinnego wydalania wolnego kortyzoiu z moczem, utraty prawidłowego dobowego rytmu stężenia kortyzoiu lub wykonując 48--godzinny test hamowania małą dawką deksametazonu.

Choroba Cushinga wymaga chirurgicznego usunięcia gruczołka drogą przezklinową, co w 75% przypadków prowadzi do wyleczenia biochemicznego. Napromienianie przysadki jest obecnie z rezerwowane dla przypadków, w których leczenie operacyjne zakończyło się niepowodzeniem. Efekt radioterapii ujawnia się w ciąj kilku lat, należy wiec kojarzyć ją z leczeniem farmakologicznym.