Choroba zezowa

Stwierdza się 2 zasadnicze rodzaje zeza: zez jawny towarzyszący, w którym oko zezujące towarzyszy ruchom oka zdrowego, oraz zez porażenny spowodowany porażeniem mięśni ruchowych oka.

Inne nazwy choroby: Zez;

Zez jawny towarzyszący może być: naprzemienny (zezuje na przemian to jedno, to drugie oko), jednostronny (zezuje zawsze to samo oko), zbieżny (oko zezujące odchyla się do wewnątrz), rozbieżny (oko zezujące odchyla się na zewnątrz, ku górze lub ku dołowi).

Zez występujący u dzieci

Zez może występować już w pierwszym roku życia. Przyczyna jest wada refrakcji, zwłaszcza nadwzroczność lub niezborność. Powstaje wtedy zwykle zez zbieżny, spowodowany nadmierną akomodacją oka z wadą refrakcji. W przypadku krótkowzroczności rozwija się zez rozbieżny. Niekiedy oczy zezują naprzemiennie.

Zobacz również:

Szybkie rozpoczęcie leczenia ma podstawowe znaczenie dla zachowania wzroku oka zezującego i dlatego nie należy lekceważyć nawet wczesnych objawów zeza.

Jeżeli rodzice zauważą, że dziecku jedno oko „ucieka”, czyli ruchy gałek ocznych są niesymetryczne. Należy niezwłocznie udać się do okulisty w celu diagnostyki choroby zezowej, aby zapobiec poważnym uszkodzeniom oka zezującego. Okulista powinien wykonać następujące badania – ocena ostrości wzroku (jest to możliwe nawet u bardzo małych dzieci), ocenę wady refrakcji, ocenę dna oka, oraz specjalistyczne testy określające zaawansowanie ew. choroby zezowej. Leczenie: najczęstszą przyczyną zeza jest wada refrakcji, zatem dobranie odpowiednich okularów jest leczeniem zasadniczym, zasłanianie oka zdrowego, a w cięższych przypadkach wskazane jest leczenie operacyjne.