Lęk przed otwartą przestrzenią

Agorafobia jest jednym z typów chorób zaliczanych do nerwic lękowych. Głównym objawem nerwic jest poczucie irracjonalnego lęku, który również występuje w psychozach. Lęk jest niewytłumaczalnym uczuciem, nie dającym się logicznie wytłumaczyć. Przeciwnie strach - jest to poczucie realnego zagrożenia, dającego się opisać i wytłumaczyć jego przyczyny.

Inne nazwy choroby: Agorafobia;

Nerwice lękowe a fobie

Występowanie nerwicy lękowej warunkowane jest pojawieniem się sytuacji zagrożenia, potęgującego niepewność i poczucie braku bezpieczeństwa. Inną przyczyną wystąpienia nerwic są urazy wyrażające się w długotrwałej frustracji. Sytuacje urazowe utrzymujące się przez dłuższy czas grożą rozwinięciem się innej formy nerwicy zwanej fobią. Do tego typu chorób o podłożu psychicznym możemy zaliczyć:

agorafobię – lęk przed otwarta przestrzenią,

klaustrofobię – lęk przed otwarta przestrzenią

mizofobię – lęk przed brudem,

karcinofobię - lęk przed chorobami nowotworowymi.

Agorafobia - przyczyny

Eksperci nie do końca są pewni, co tak naprawdę stoi za pojawieniem się agorafobii i rozwinięciem się u pacjentów irracjonalnego strachu przed otwartymi przestrzeniami i tłumem ludzi. W trakcie takich napadów zdarza się, że osoby chorujące na te dolegliwości tracą świadomość, w skrajnych przypadkach doprowadzają się do skrajnego wycieńczenia. Pacjenci, którzy dostali atak poza swoim domem mają tendencję do kojarzenia miejsc, w których wystąpił napad, jako niebezpieczne i starają się unikać tych przestrzeni. Z czasem może dojść do negatywnej waloryzacji otwartej przestrzeni jako potencjalnie niebezpiecznej, dlatego osoba zagrożona wystąpieniem stanu nerwicowego nie chce wychodzić w domu.

Zobacz również:

Ponadto istnieje przypuszczenie, iż agorafobia może występować u ludzi nie mających harcerskiej umiejętności orientacji w przestrzeni. Zaburzone są przedsionek odpowiedzialny za procesy obrazowania przestrzeni imaginacyjnej oraz wyczucie proprioreceptoryczne. Znaczy to, iż jednostka nie potrafi usytuować swojego ciała w stosunku do otaczających przedmiotów.

Objawy

Agorafobia charakteryzuje się tym, iż ludzie cierpiący na tę chorobę panicznie boja się otwartej przestrzeni, tłumnych miejsc i takich placówek, które sprawiają wrażenie miejsc utrudniających ucieczkę. Jednostka niechętnie opuszcza swój dom. Jeżeli jednak musi to zrobić, stara się przemieszczać w miejscach odludnych, korzysta z najmniej popularnych środków transportu. Osoba zmagająca się z agorafobią często skarży się na problemy natury fizycznej:

drgawki,

przyspieszony rytm bicia serca,

uczucie duszenia się,

objawy podobne do migreny,

tracenie kontroli nad własnym ciałem,

strach przed śmiercią.

Wystąpienie tego typu objawów anonsowane przez chorą osobę zobowiązuje do zachowania odpowiednich środków bezpieczeństwa. Trzeba jednak pamiętać, iż jednoczesne przejawianie się wymienionych objawów każe nam stwierdzić, iż nastąpił właściwy napad paniki.

Leczenie

Agorafobia to niekontrolowany atak lękowy związany z przeświadczeniem, iż napad paniki może wystąpić w miejscu publicznym i nie zostanie on dostatecznie stłumiony i przezwyciężony. Za tym kryją się również głęboko tłumione i nieuzewnętrzniane frustracje, które gromadzą się z poczucia słabości, niedoskonałości i inności. Agorafobię da się przezwyciężyć poprzez leczenie terapeutyczne. Pierwszym etapem leczenia jest próba wytłumaczenia sobie i zrozumienia przyczyn pojawiania się irracjonalnego lęku. Kolejnym krokiem, jaki musi zrobić pacjent jest „oddemonizowanie” we własnej świadomości otwartych przestrzeni i tłumu oraz przekonać samego siebie o bezsensowności lęków.