Schizofrenia
Choroba najczęściej pojawia się pomiędzy 16. a 30. rokiem życia i jest zespołem zaburzeń psychicznych. Ostatecznie jej przyczyny nie zostały jeszcze wyjaśnione, choć zalicza się do nich: czynniki genetyczne, biochemiczne, zmiany struktury mózgu, zakażenia wirusowe, zaburzenia autoimmunologiczne oraz czynniki psychologiczne i społeczne (na przykład atmosfera uczuciowa w rodzinie wychowującej dziecko). Początek choroby może być nagły, powolny bądź nerwicowy.
Do podstawowych objawów schizofrenii zaliczamy:
Autyzm, to jest odcinanie się od otoczenia i zamykanie w świecie własnych przeżyć,
Rozszczepienie osobowości, to znaczy rozerwanie poszczególnych funkcji psychicznych, równoczesne występowanie przeciwstawnych uczuć,
Zobacz również:
Paratymia, czyli wyraźny rozdźwięk między zawartością wypowiedzi i zachowań chorego a towarzyszącym im wyrazem uczuciowym; przejaw niedostosowania charakterystycznego dla schizofrenii.
Z innych częstych objawów stwierdza się urojenia i omamy, iluzje, dziwaczność mimiki, natłok myśli, rzadziej zaburzenia ruchowe pod postacią stuporu, czyli całkowitego bezruchu, czy też nadmiernej ruchliwości, a nawet pobudzenia. Może również pojawić się dziwaczność w zachowaniu i ubieraniu, pewien manieryzm i stereotypia
Wyróżnione cztery postacie schizofrenii:
- prosta,
- katatoniczna,
- hebefreniczna,
- paranoidalna
W każdym przypadku podejrzenia tej choroby należy dążyć do konsultacji psychiatrycznej. Czasem okaże się ona niepotrzebna, ale w razie stwierdzenia choroby leczenie, i to zwykle szpitalne, jest niezbędne.