Choroba zwyrodnieniowa

Artroza zaliczana jest do chorób reumatycznych. W przeciwieństwie do zapalenia stawów ma miejsce w artrozie proces zużycia, którego przyczyny mogą być liczne i bardzo zróżnicowane. Na ogół mówimy o objawach zużycia i zdarcia stawów. Zasadniczo każdy staw może być tym dotknięty. Szczególnie podatne jednak są stawy kolanowe i biodrowe. Jako przyczyny dyskutowane są jednostronne przeciążenia stawów przez pracę fizyczną, sport, wadliwe nastawianie kości po złamaniach i.t.d. Z drugiej strony jest wiele ludzi, którzy całe swoje życie ciężko pracowali, a mimo to nie mają artrozy. Od 50 roku życia ok. połowa wszystkich ludzi ma zwyrodnieniowo zmienione stawy, ale też dużo młodsi ludzie są już dotknięci tą chorobą. Tak n.p. ok. 46% dekarzy i górników cierpi na artrozę stawów kolanowych, ale też 24% pracowników biurowych. Do czynników ryzyka zalicza się nadwagę i stres, ale również brak ruchu może doprowadzić do zaburzeń przemiany materii w stawie, a tym samym do artrozy.

Inne nazwy choroby: Artroza; Spondyloarthrosis;

Na rozwój pierwotnej i wtórnej choroby zwyrodnieniowej istotny wpływ mają liczne czynniki predysponujące: późny wiek, płeć żeńska, czynniki etniczne, czynniki wrodzone, nieprawidłowa biomechanika stawu, nadwaga, wykonywany zawód, aktywność fizyczna, duża masa kostna i poziom hormonów.

Podział zwyrodnień według lokalizacji:

- staw biodrowy (koksartroza),
- staw kolanowy (gonartroza),
- kręgosłup (spondyloartroza).
Ze względu na podobieństwo objawów uszkodzenia różnych struktur oraz współistnienie różnych mechanizmów i źródeł bólu stosuje się podział w zależności od anatomicznej lokalizacji zmian zwyrodnieniowych.

Zobacz również:

Istnieje wiele sposobów leczenia chorób reumatycznych, ale obowiązuje zasada leczenia kompleksowego, która obejmuje oprócz leczenia farmakologicznego (przyjmowanie leków), także odpowiedni tryb życia, żywienia, rehabilitację fizyczną (kinezyterapia i fizykoterapia) a nawet porady psychologa. W przypadku, kiedy nieznana jest przyczyna powstania choroby leczenie skupione jest na likwidowaniu objawów i modyfikacji przebiegu choroby, natomiast jeśli przyczyna choroby jest znana, leczenie dotyczy zarówno przyczyny, jak i objawów i przebiegu choroby. Każdy chory jest leczony w jemu właściwy sposób, zależny od rodzaju i przebiegu choroby. Za najważniejszy element leczenia zachowawczego należy uważać postępowanie niefarmakologiczne, od którego należy zacząć leczenie każdego przypadku, natomiast leczenie farmakologiczne jest indywidualne i zależy od przebiegu choroby, ciężkości objawów, reakcji na leczenie.