Trądzik pospolity

Trądzik pospolity należy do jednej z najczęściej spotykanych chorób skóry. W okresie dojrzewania występuje w różnych odmianach klinicznych u większości młodzieży. U dziewcząt szczyt zachorowań przypada między 14. a 17. rokiem życia, natomiast u chłopców pomiędzy 16. a 19. rokiem życia. U większości (80%) chorych zmiany ustępują w 22.-23. rokiem życia. Ocenia się, że u 85% pacjentów z trądzikiem występuje łagodna postać choroby, a u 15% - ciężka. Wykwity trądzikowe podzielić można na niezapalne (zaskórniki otwarte i zamknięte) oraz zapalne (grudki, krosty, guzy, cysty i torbiele ropne). Pod wpływem pewnych bakterii dochodzi do uwolnienia z łoju tzw. wolnych kwasów tłuszczowych, które powodują wzmożone rogowacenie w ujściach mieszków włosowych, przez co powodują tzw, zaskórniaki, zatykające odpływ łoju z mieszka. To staje się przyczyna rozwoju wykwitów trądzikowych. Najczęściej umiejscawiają się one na twarzy, plecach i na skórze w okolicy mostkowej. Poza zaskórnikami są to  grudki, krosty, nacieki zapalne.  Leczenie trądziku jest procesem długotrwałym, a w umiarkowanej postaci trądziku może trwać nawet 4-6 lat. Nie  leczony pozostawia trwałe blizny.