Znamię Beckera

Znamię Beckera, inaczej melanoza Beckera, to bardzo rzadko występujące schorzenie, związane  z zaburzeniami koloru skóry, które opisano stosunkowo późno, bo dopiero w 1948 roku. Zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet, prawdopodobnie ze względu na występujące u nich, wyższe stężenie hormonów z grupy androgenów.

Przyczyny znamienia Beckera

Do tej pory nie stwierdzono jednoznacznie, co jest przyczyną występowania znamienia Beckera. Często mówi się, że ma ono podłoże hormonalne, zwłaszcza ze względu na większą podatność mężczyzn na tę chorobę. Na potwierdzenie tej hipotezy, przedstawia się statystyki, które mówią, że zachorowalność jest największa w wieku dojrzewania płciowego, kiedy to poziom androgenów w organizmie wzrasta. Można spotkać się także z opinią, że większe znaczenie niż hormony, mają tutaj uwarunkowania genetyczne, a choroba jest przekazywana dziedzicznie.

Znamię Beckera to najczęściej choroba nabyta i pojawia się dopiero w drugiej lub trzeciej dekadzie życia. Przez dwa lata po wystąpieniu, zmiany skórne stopniowo zwiększają swoją powierzchnię, osiągając średnicę nawet 20 centymetrów. Zauważa się związek pomiędzy wystąpieniem tego przebarwienia, a wcześniejszą, intensywną ekspozycją skóry na działanie promieni słonecznych. Zdarzają się także przypadki znamienia Beckera jako wrodzonej przypadłości, występują jednak rzadko.

Objawy znamienia Beckera

Na początku znamię Beckera ma postać małej plamki o kolorze nieco ciemniejszym niż naturalny odcień skóry. Wraz z czasem rozrasta się i może osiągnąć średnicę nawet ok. 20 cm. Czas rozwoju znamienia, aż do jego ostatecznej wielkości, trwa w większości przypadków około dwóch lat.

Gdzie występuje znamię Beckera?

Najczęściej znamię Beckera „wykwita”, na plecach, barkach,  ramionach oraz w górnych partiach klatki piersiowej, niejednokrotnie zachodząc na szyję. Nie wyklucza się oczywiście  występowania zmian na innych partiach ciała.

Jak wygląda znamię Beckera?

Wraz z biegiem czasu, kiedy przebarwienie pokrywa coraz większy fragment skóry, staje się także coraz ciemniejsze. Najczęściej, kiedy znamię osiągnie już swój finalny rozmiar, jego powierzchnia robi się twardsza, a w dotyku nieco szorstka. W niektórych przypadkach pojawia się także trądzik. Bardzo często na obszarze zajmowanym przez zmianę wyrastają brązowe lub czarne, sztywne włoski. Nie jest to jednak regułą - podczas gdy u jednych cierpiących na melanozę Beckera owłosienie to jest gęste i intensywne, u innych nie występuje wcale.

Finalnie znamię Beckera przyjmuje jasnobrązowy kolor, jeśli jednak jest narażone na ekspozycję na promienie słoneczne o dużej intensywności lub opalanie w solarium, może zmienić barwę na jeszcze ciemniejszą. Nie ma niestety sposobu na całkowite usunięcie przebarwień. Nawet zabiegi laserowe i stosowanie kosmetyków wybielających, nie gwarantują pełnego sukcesu, a jedynie łagodzą kolor znamienia. Nie ma natomiast przeciwskazań do depilacji owłosienia, jeśli takowe występuje.

Czy znamię Beckera jest groźne?

Znamieniu Beckera nie towarzyszą żadne dolegliwości, a jego rozwój przebiega bezboleśnie. Najczęściej nie ma powodów do niepokoju i objawy mu towarzyszące nie muszą świadczyć o większych kłopotach ze zdrowiem. Zaleca się jednak większą ostrożność w kontaktach ze słońcem, które nie tylko pogłębia barwę plam, ale też może przyczynić się do wzrostu ryzyka zachorowania na czerniaka - nowotwór skóry.

Melanoza Beckera daje jedynie objawy wizualne, które zazwyczaj nie odbijają się negatywnie na zdrowiu i nie wymagają pomocy medycznej. Większym problemem bywa tutaj zaakceptowanie estetycznej zmiany w wyglądzie.

Leczenie znamienia Beckera

Samo występowanie u pacjenta melanozy Beckera, nie zagraża jego zdrowiu i życiu, najczęściej sprawia jednak problemy natury estetycznej. Należy jednak pamiętać, że przy tego rodzaju dolegliwości, ekspozycja na promienie słoneczne powinna odbywać się w sposób szczególnie kontrolowany. Wskazane jest stosowanie kremów z wysokim filtrem, a przy bardzo mocnym słońcu lub długim przebywaniu na plaży, najlepszym rozwiązaniem jest zakrycie znamienia. Nie wskazane jest również korzystanie z solarium.

Chorujący na tę przypadłość szukają sposobów na usunięcie zmian, które szczególnie gdy osiągają duże rozmiary, są przyczyną utraty pewności siebie. Z tego powodu wielu z nich decyduje się na laserową kurację. Trzeba jednak pamiętać, że takie działanie może złagodzić widoczność znamienia, rozjaśnić i sprawić, że jego kolor będzie bardziej zbliżony do naturalnego koloru skóry, ale w większości przypadków nie zlikwiduje go całkowicie. Pomocne i znacznie tańsze mogą być środki wybielające, w których skład wchodzi hydrochinon.

Leczenie chirurgiczne znamienia Beckera jest możliwe, ale stosowane bardzo rzadko i zazwyczaj w takich przypadkach, kiedy znamię zlokalizowane jest w bardzo widocznym miejscu. Jednak kwalifikują się do niego raczej małe zmiany, ponieważ tych większych nie można w całości usunąć.

Zdarza się, że w obszarze zmiany skórnej pojawia się uciążliwe owłosienie. Z tym jednak można sobie poradzić, nie ma bowiem przeciwwskazań, aby domowymi sposobami usuwać włoski dowolną metodą depilacji.

Znamię Beckera - powikłania

Występowanie znamienia samo w sobie nie jest groźne dla zdrowia. Może się jednak okazać, że zwiększa tendencję do zachorowania na nowotwory, ze szczególnym uwzględnieniem tych dotyczących skóry, przede wszystkim czerniaka, a czasami także nowotworów mięśni gładkich. Dlatego tak ważna jest tutaj  ostrożność w kontaktach ze słońcem i unikanie solarium. Promienie słoneczne mogą zaszkodzić nie tylko w sposób wizualny - poprzez ciemnienie znamienia, ale także zwiększyć ryzyko wystąpienia w przyszłości czerniaka.

Największym problemem cierpiących na znamię Beckera jest zmaganie się z estetycznymi problemami, wynikającymi z tej choroby. Pocieszające jest jednak, że jej występowanie nie powoduje stanu zagrożenia zdrowia ani życia. Stosując odpowiednie kremy rozjaśniające lub laser można próbować uczynić plamy mniej widocznymi, jednak najczęściej wystarczy po prostu pogodzić się z chorobą i nauczyć z nią żyć.

Autor: Natalia Kocoń