Zastrzał
Ropne zapalenie dotyczące powierzchni palców ręki po wewnętrznej stronie dłoni. Jest skutkiem niedostrzegalnego gołym okiem ukłucia lub zadrapania. Takie zakażenie przesuwa się szybko w głąb ciała, zajmując po kolei pochewkę ścięgna, ścięgno, potem kość i staw. Objawia się rwącym, pulsującym bólem, przez który nie można spać oraz charakterystycznym w pierwszym okresie obrzękiem palca. Kiedy zauważymy pierwsze objawy zapalenia, należy natychmiast usunąć z dłoni wszelką biżuterię, gdyż w miarę powiększania się obrzęku będzie to coraz bardziej niemożliwe.
Najgroźniejszy typ zastrzału to zastrzał ścięgnisty i zastrzał kostny. Zastrzał ścięgnisty panaritium tendineum wywołany jest ukłuciem. Na samym początku zakażenia pojawia się obrzęk z zaczerwienieniem i nadwrażliwość na wszelki dotyk, bóle pochewki ścięgnistej, przykurcz zakażonego palca i ostre bóle przy próbach jego wyprostowania. Ból jest szybko narastający z powodu braku wolnej przestrzeni i wzrostu ciśnienia w tkankach. Zastrzał ścięgnisty wymaga szybkiej interwencji chirurgicznej. Zabieg ten wykonuje się przy zablokowaniu palca lub krótkotrwałym znieczuleniu ogólnym. Nacina się zakażony palec, aby uniknąć destrukcji ścięgien i zablokować postęp zakażenia wzdłuż pochewek ścięgnistych i przedramienia. Same antybiotyki są nieskuteczne. Kiedy zostaje zajęty także paliczek dalszy tzw. paznokciowy, wykonuje się nacięcie w kształcie tzw. paszczy rekina. Do naciętej rany wprowadza się następnie sączki lub nawazelinowaną watę, które zapobiegają zamknięciu się rany i zablokowaniu odpływu ropy. Jeżeli zajęte zostają poduszeczki tłuszczowe paliczków środkowych i bliższych, ropnie zostają poddane odbarczeniu poprzez wykonanie dwóch równoległych nacięć po obu stronach. Przy takich nacięciach zakłada się sączki sposobem „na przestrzał", a ranę opatruje się opatrunkiem z antybiotykiem i unieruchamia palec. Jeżeli pochewka ścięgnista zostaje zajęta, trzeba ją otworzyć stosując drenaż przepływowy. Natomiast zastrzał kostny panaritium osseum rozwija się w paliczku końcowym (czasem w innych paliczkach). W leczeniu stosuje się terapię antybiotykową i unieruchomienie. Zapalenie kości powoduje demineralizację części, a czasami całego paliczka. Odpowiednie leczenie może odbudować kości i doprowadzić do odzyskania funkcji, dlatego nie usuwa się zaatakowanych odcinków kości. Jeśli leczenie się nie powiedzie, albo zapalenie jest bardzo zaawansowane, resekcja paliczka może być nieunikniona. W tym wypadku, jeżeli jest taka możliwość, należy pozostawić podstawę paliczka z przyczepami ścięgien - jeżeli nie, wycina się głęboki zginacz palca i paliczek środkowy. Następnie stosuje się drenaż rany i jej brzegi zszywa się luźno czterema szwami.
Komentarze do: Zastrzał