Przewlekła niewydolność żylna

Przewlekła niewydolność żylna zaliczana do chorób układu krążenia to stan chorobowy, w którym występuje zastój krwi żylnej w żyłach spowodowany zwężeniem bądź niedrożnością żył. W Polsce występuje częściej u kobiet niż mężczyzn.

Przewlekła niewydolność żylna to, prosto mówiąc, zastój krwi w naczyniach żylnych, który w efekcie prócz bólu podczas chodzenia, powoduje uwypuklenia w okolicach podudzia. Jest to spowodowane zastojem krwi w żyłach, która przepełnia część żył i powiększa ich obwód, powodując wyżej wspomniane uwypuklenia.

Przyczyny przewlekłej niewydolności żylnej

Niezależnie od wszystkich przyczyn, głównym czynnikiem niosącym ryzyko choroby jest nadciśnienie żylne, które z kolei spowodowane jest niedorozwojem, niewydolnością lub zniszczeniem zastawek żylnych, w wyniku niedrożności lub zwężenia żył. Kolejnym ważnym czynnikiem, który może przyczyniać się do wystąpienia tej choroby jest praca w trybie siedzącym przez dłuższy okres życia. Najwięcej osób cierpi na przewlekła niewydolność żylną po 65. roku życia. Otyłość z kolei jest czynnikiem, który może dodatkowo przyczynić się do choroby.

Inne czynniki ryzyka:

• wiek,
• płeć żeńska,
• czynniki genetyczne,
• czynniki dziedziczne,
• otyłość,
• ciąża,
• zaparcie,
• zakrzep krwi,
• płaskostopie,
• przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych,
• wysoki wzrost.

Objawy przewlekłej niewydolności żylnej

• uczucie ciężkich nóg, zwłaszcza przy podniesionych nogach w trybie siedzącym,
• bóle łydek, zwłaszcza w nocy lub pozycji stojącej,
• ból wzdłuż przebiegu żył,
• parestezje,
• zespół niespokojnych nóg,
• świąd skóry,

Inne objawy:

• niebieskosine lub fioletowe zabarwienie żył o poszerzonym krwiobiegu,
• obrzęk, który znikać może po odpoczynku,
• rdzawo brązowe przebarwienia skóry,
• stwardnienie skórno-tłuszczowe,
• owrzodzenie podudzi,
• wyprysk żylakowy.

Na początku pojawia się uczucie ciężkości nóg, pierwsze objawy zwykle nasilają się wieczorem, jest to odczuwalne zwłaszcza przy podnoszeniu nóg. Po pewnym czasie mogą pojawiać się niebieskozielone, lekko fioletowe zabarwienia w okolicach zastoju. Następnie mogą pojawiać się bóle łydki oraz bóle nasilone zwłaszcza nocą. Wraz z chorobą może wystąpić zespół niespokojnych nóg. Ból nie jest paraliżujący, ale uniemożliwia on normalne funkcjonowanie. W bardziej zaawansowanych przypadkach ból jest tępy i utrudnia już wykonywanie nawet podstawowych czynności. Nasilony ból zwłaszcza podczas chodzenia, świadczy również o niedrożności żył głębokich.

Rozpoznanie przewlekłej niewydolności żylnej

Podstawowym badaniem jest USG z Dopplerem żył. Obraz tego wyniku powinien być wystarczający do analizy i zdiagnozowania przewlekłej niewydolności żylnej. Dodatkowo lekarz skorzystać może również z prób czynnościowych, które stosowane są do wstępnej oceny drożności żył dolnych.

Leczenie  przewlekłej niewydolności żylnej

Leczenie ogólne

W leczeniu ogólnym dużą część pracy musi wykonać pacjent. Zaleca się unikania opalania oraz nagrzewania nóg, a także unikania siedzenia z nogami zgiętymi pod kątem prostym w stawach kolanowych i biodrowych. W przypadku, gdy pacjent pracuje w trybie siedzącym, zalecana jest również zmiana w środowisku pracy. Podczas pracy zaleca się siedzenie na krześle z oparciem pod odpowiednim kątem oraz specjalnymi podnóżkami pod stopy. Ponadto regularne przerwy w pracy oraz kilkuminutowe spacery lub ćwiczenia czynne. Często poleca się również pływanie, które odciąża organizm po całym dniu. Do tego częsty odpoczynek kończyn dolnych przy jednocześnie odpowiednio dobranej aktywności fizycznej.

Leczenie farmakologiczne

Jest głównie traktowane jako leczenie pomocnicze. Stosowane głównie w przypadkach rutozydy u chorych w postaci zmikronizowanej frakcji flawonowej. Może łagodzić objawy.

Leczenie uciskowe

Leczenie uciskowe to nic innego jak stosowane w leczeniu profilaktycznym opaski uciskowe. Przeciwwskazaniami mogą być stany zapalne skóry, choroby skóry lub tkanek podskórnych.

Leczenie chirurgiczne

W leczeniu chirurgicznym wyróżnia się kilka metod, które dostosowywane są zależnie od przypadku. Nie zalecane są w przypadku niedrożności żył głębokich.

• stripping – usunięcie chorej żyły,
• operacja Lintona – czyli operacja niewdolnych żył,
• skleroterapia – zamknięcie żylaków, przez wstrzyknięcie odpowiednich środków,
• chirurgiczna plastyka zastawek żylnych