Wierzchniactwo

Jest to wada rozwojowa cewki moczowej. Wierzchniactwo to rozszczepienie cewki moczowej po grzbietowej stronie prącia, mogące dotyczyć albo tylko żołędzi albo całego prącia. Gdy dotyczy całego prącia, chory nie trzyma moczu. W tej wadzie prącie ma charakterystyczny płaski wygląd, jest krótkie i zagięte ku górze. W leczeniu odtwarza się cewkę moczową i prącie, w celu umożliwienia trzymania moczu. Operacja przeprowadza się u dzieci w wieku do 5 lat. Wierzchniactwo jest wadą bardzo rzadką i występuje u 1 chłopca na 117000 urodzeń, u dziewczynek 3 razy rzadziej.

Współistnieje z wadami takimi jak odpływy pęcherzowo-moczowodowe, czasami z agenezją nerki, z wynicowaniem pęcherza moczowego. W wadzie tej dochodzi także do rozsunięcia ciał jamistych oraz zaburzeń w budowie szyi pęcherza, niekiedy nawet do rozejścia spojenia łonowego, co wywołuje nietrzymanie moczu i jest niewygodne ze względów estetycznych - wszystkie dziewczynki z wierzchniactwem nie trzymają moczu. Leczenie chirurgiczne, rekonstrukcja szyi pęcherza moczowego. U dziewczynek wada ta charakteryzuje się rozszczepieniem łechtaczki oraz oddzieleniem warg sromowych. Najcięższe postaci wierzchniactwa polegają na rozszczepieniu całej cewki moczowej na powierzchni grzbietowej, podobnie jak jej zwieraczy. Natomiast u chłopców wada ta, a szczególnie postać prąciowo-łonowa wierzchniactwa, może wywoływać całkowite nietrzymanie moczu. Wierzchniactwo klasyfikujemy w zależności od tego, w jakiej pozycji znajduje się grzbietowo przemieszczone ujście cewki - zniekształcenie prącia i występowanie nietrzymania moczu zależy od przemieszczenia ujścia cewki moczowej. Wyróżniamy między innymi wierzchniactwio prąciowo-łonowe i wierzchniactwo podłonowe. W obu tych przypadkach otwarta jest cała cewka prąciowa i można zobaczyć śluzówkę pęcherza.

Zobacz również: