Zawroty głowy i zaburzenia równowagi

Zaburzenia czynności układu równowagi mogą być spowodowane jego nawet niewielkim uszkodzeniem. Uszkodzenie takie może się objawiać chodem na szeroko rozstawionych nogach, chwianiem się, upadkami ze złączonymi nogami, upadkami czasami tylko na jedną stronę, oczopląsem. Objawy te występują często łącznie z innymi objawami uszkodzenia określonego elementu układu równowagi, np. pojawiają się w towarzystwie zaburzeń koordynacji ruchu w przebiegu uszkodzenia móżdżku. Okreśenie „kręci mi się w głowie”, nie zawsze jest jasne. Może oznaczać migotanie przed oczami, mdłości i nudności, problemy z utrzymaniem pozycji stojącej i równowagi.

Zawroty głowy mogą występować w towarzystwie wymiotów, pocenia się, osłabienia, trudności w chodzeniu. Jeśli zawroty głowy są wywołane zaburzeniami w uchu środkowym, mogą wystąpić szumy w uszach. Układowe zawroty głowy: o podłożu laryngologicznym, odczucie wirowania (otoczenia lub własnego ciała), wrażenie padania lub zataczania się, wrażenia podobne do jazdy na karuzeli lub windą. Chory potrafi takie stany dokładnie określić, podając nawet kierunek wirowania. W takich przypadkach można stwierdzić także inne objawy uszkodzenia błędnika. Zawroty głowy nieukładowe (pozaukładowe): uczucie oszołomienia, ciemnienie przed oczami. Chory nie ma złudzenia ruchu, cierpi raczej na zaburzenia wyobrażeń przestrzennych. Mogą być związane z chorobami neurologicznymi, o czym świadczy obecność odchyleń w badaniu neurologicznym, np. zespół móżdżkowy. Zawroty głowy nieukładowe o podłożu neurologicznym mogą świadczyć o występowaniu chorób neurodegradacyjnych, np. stwardnienia rozsianego albo choroby rozrostowej, np. guz mózgu. Zawroty głowy nie zawsze muszą się wiązać z jakąś chorobą. Jednakże czasami zawroty głowy informują, że w organizmie dzieje się coś złego. Przyczyny wystąpienia zawrotów głowy można rozpoznać poprzez ich objawy: nasilenie, długość trwania, towarzyszące im utraty przytomności itd. Wśród przyczyn zawrotów głowy występuje: wrażliwość na zmianę pogody, udar mózgu, leki przeciwzapalne, antybiotyki, obniżające ciśnienie.

Zobacz również:

Zawroty głowy wynikają z zaburzeń funkcji układu nerwowego, a dokładniej jego części odpowiedzialnej za równowagę i utrzymanie prawidłowej postawy ciała. Największą rolę w utrzymaniu równowagi pełni błędnik, czyli część ucha wewnętrznego, nerw statyczno-słuchowy, który transportuje informacje z błędnika do ośrodkowego układu nerwowego, a także jądra przedsionkowe w pniu mózgu oraz sam móżdżek. Wszystkie te elementy, wraz z innymi ośrodkami w pniu mózgu i korze mózgowej to bardzo złożony mechanizm, który otrzymuje i przetwarza informacje, impulsy nerwowe, mówiące o postawie, ułożeniu i ruchu ciała. Impulsy te pochodzą z mięśni, stawów i narządów wewnętrznych. Dlatego też zawroty głowy mogą się pojawiać w przebiegu chorób narządów wewnętrznych, np. w zatruciach pokarmowych czy chorobach serca. Wpływ na ten układ mają także bodźce przewodzone narządem wzroku - czasami zamknięcie oczu może nasilić zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Wyróżniamy 3 typy zawrotów głowy: typ 1 zawroty nagłe, silne i krótkotrwałe, od sekund do godziny, wywołane zmianą położenia, hiperwentylacją, chorobą Meniere`a, hipoglikemią, omdleniami, niewydolnością tętnic kręgowo-podstawnych i pochodzenia szyjnego; typ 2 zawroty nagłe, silne i wolno zanikające, trwające kilka dni bądź tygodni, wywołane są chorobami lub urazami błędnika i nerwu przedsionkowego; typ 3 zawroty przewlekłe, nienasilone, przeciągające się, stałe, zwykle łagodne, ale mogące się nasilać, często występują w przebiegu miażdżycy tętnic mózgowych, guza kąta mostowo-móżdżkowego lub po urazie głowy. Zawroty głowy mogą występować w towarzystwie trudności z utrzymaniem równowagi lub budzić uczucie niepewności w czasie stania lub chodzenia. Zdarza się też, że ludzie bardzo często określają zawroty głowy jako swoją główną dolegliwość, podczas gdy tak naprawdę mogą cierpieć na o wiele poważniejsze zaburzenia, np. niedowład.