Cholera

Czynnikiem chorobotwórczym jest bakteria (Yibrio ckolerae), kształtem przypominająca przecinek. Choroba występuje zwykle w postaci epidemii, najczęściej w krajach o niskim standardzie sanitarnym, nękanych wojnami i klęskami żywiołowymi, zwykle w rejonach subtropikalnych. Zachorowania sporadyczne występują jednak na całym świecie, co związane jest z migracją ludności.

Częstość zachorowań

W roku 1988 żaden kraj nie wymagał szczepienia przeciw cholerze. Podróżujący powinni raczej chronić się przed możliwością zakażenia cholerą, przestrzegając ogólnych zasad higieny WHO ocenia liczbę zachorowań na świecie na około 1 miliona. Zarejestrowane w Europie przypadki były przywleczone. Ochrona przed cholerą uzyskana dzięki szczepieniu jest raczej problematyczna i tylko stwarza złudzenie bezpieczeństwa.

Zagrożenie

Nawet w okresach epidemii na 100 osób zakażonych zapada na cholerę tylko 15 osób. Pałeczka wydziela enterotoksynę, uszkadzającą gospodarkę wodno-elektrolitową w jelicie cienkim, odpowiedzialną za główne objawy chorobowe. Źródłem bakterii są chorzy na cholerę objawową i nosiciele. Bakteria może przebywać poza ustrojem człowieka na powierzchni skorupiaków, alg i innych zwierząt morskich. Zakażenie rozprzestrzenia się przez brudne ręce i muchy, ale głównie przez wodę powierzchniową skażoną kalem.

Zobacz również:

Objawy

Zachorowanie następuje nie później niż w ciągu 5 dni od spożycia zakażonego pokarmu lub wody. Większość infekcji przebiega łagodnie. W ostrej postaci choroba zaczyna się biegunką, bez bólów brzucha i parcia na stolec. Stolce szybko tracą charakter kałowy i stają się wodnisto-ryżowe, wydalane w ogromnych ilościach. Biegunce towarzyszą intensywne wymioty. Przebieg jest bezgorączkowy. Bardzo szybko dochodzi do znacznego odwodnienia organizmu i zaburzeń elektrolitowych, a w końcu do śmierci. Dobowa utrata wody może niekiedy przekraczać 20 litrów. Śmiertelność w postaci nie leczonej wynosi 30%.

Możliwości leczenia

Jedyną formą leczenia cholery jest wczesne i obfite nawodnienie osób chorych w celu uzupełnienia utraconych w wyniku biegunek soli mineralnych i wody.