Glistnica

Glista ludzka to pasożyt z grupy nicieni, szeroko rozpowszechniony. Wywołuje on u ludzi chorobę zwaną glistnicą albo askariozą, która dotyczy głównie dzieci, ze względu na to, że dzieci mają zwyczaj trzymania palców przy ustach lub w buzi oraz nie mają wyrobionych przyzwyczajeń higienicznych.

Inne nazwy choroby: Askarioza;

Glista ludzka ma kształt walcowaty, zwężony na końcach. Na jednym końcu znajduje się otwór gębowy otoczony trzema wargami. Dojrzałe samce glisty ludzkiej mają do 35 cm długości i 0,2-0,4 cm grubości, samice są większe i osiągają nawet 50 cm długości i 0,3-0,6 cm grubości. Glisty ludzkie bytują zazwyczaj w jelicie cienkim, przyczepione do jego błony śluzowej. Ich pożywienie stanowi nabłonek ściany jelita i substancje zawarte w treści jelit. Samica glisty ludzkiej jest w stanie złożyć do 200 000 jaj na dobę, które są następnie wydalane wraz z kałem i rozprzestrzeniają się w środowisku, gdzie przechodzą dalsze stadia rozwoju, zmieniając się w larwy. Do rozwoju potrzebują tlenu, wilgoci i temperatury poniżej 36°C. Przez 30-40 dni jajeczko glisty ludzkiej rozwija się w ziemi lub w wodzie. W naszym klimacie jajeczko z larwą mogą zarażać nawet przez 5 lat.

Zobacz również:

Człowiek może wypić takie jajeczka z wodą lub zjeść je z produktami spożywczymi. Następnie w jelicie cienkim wychodzą z nich larwy, które wędrują przez błonę śluzową do światła naczyń, a następnie z krwią do wątroby, do pęcherzyków płucnych, oskrzelików i oskrzeli. Kolejno docierają do gardła, przełyku i żołądka, a stąd przechodzą ostatecznie do jelita cienkiego, które jest ich miejscem bytowania i tam rozwijają się w dorosłą glistę. W jelicie cienkim człowieka pasożyty przeżywają nawet półtora roku. Samice glisty ludzkiej dojrzewają płciow w ciągu 2-3 miesięcy od dnia zarażenia i wówczas składają jaja.

Objawy zarażenia glistą ludzką zależą od stopnia inwazji, od wrażliwości człowieka, a także od okresu inwazji. Wyróżniamy trzy etapy:

- wędrówka larw w organizmie, która się objawia reakcjami alergicznymi z towarzyszeniem podwyższonej liczby eozynofilów we krwi obwodowej.

- objawy i komplikacje spowodowane zaburzeniami w ich normalnej wędrówce, są to między innymi: uszkodzenie wątroby i śródbłonków naczyniowych, uszkodznie pęcherzyków płucnych, krwawienia i odczyny zapalne. Larwy mogą czasami błądzić i zagnieździć się w różnych nietypowych dla nich narządach, np. w oku, uchu, mózgu, wątrobie, śledzionie. Tam się otorbiają, tworząc tzw. guzki robacze.

- bytowanie dojrzałego pasożyta w jelicie - zatrucie organizmu żywiciela produktami przemiany materii.