Marskość wątroby
Marskość wątroby jest chorobą przewlekłą, rozwijającą się zazwyczaj jako stan zejściowy wielu przewlekłych chorób wątroby. Jej istotą są rozległe zmiany zwyrodnieniowe i ogniskowa martwica komórek wątrobowych oraz nadmierny rozrost tkanki łącznej na niekorzyść jej czynnego miąższu. Efektem tego jest widoczna dysproporcja, wyrażająca się postępującą przewagą nieczynnej biochemicznie tkanki łącznej nad prawidłowymi komórkami wątrobowymi, niezbędnymi do prawidłowego biochemizmu organizmu.
Objawy i sama marskość mogą początkowo rozwijać się skrycie. Stąd i początkowe objawy są niecharakterystyczne dla niedomagania wątroby. Obserwuje się postępującą utratę apetytu, ubytek masy ciała, nietolerancję pewnych pokarmów (smażonych, pieczonych, tłustych) i alkoholu, skłonność do zaparć naprzemiennych z biegunkami, niekiedy nudności, apatię, ociężałość, nasilającą się senność. Pojawia się oliwkowe, a następnie podżółtaczkowe zabarwienie skóry i twardówek oczu. Wskutek gromadzenia wolnego płynu w jamie brzusznej powiększa się obwód brzucha. Występują tzw. naczyniaki pajączkowate na skórze, rumień dłoni i dłoniowych stron opuszek palców. Pojawiają się niecharakterystyczne pobolewania w prawym podżebrzu i wzdęcia w jamie brzusznej, skłonność do krwawień z błon śluzowych (np. przy myciu zębów) oraz ciemniejsze zabarwienie moczu itd.
Zobacz również:
W schyłkowym okresie stopniowo narasta jawna skaza krwotoczna jako wyraz upośledzenia wytwarzania przez wątrobę protrombiny, następuje śpiączka (tzw. metaboliczna śpiączka wątrobowa) jako wyraz toksycznego uszkodzenia mózgu niezneutralizowanymi przez wątrobę toksycznymi produktami przemiany materii oraz uogólnione obrzęki (jako wyraz znacznego zmniejszenia stężenia białek w surowicy krwi na skutek upośledzenia syntezy przez wątrobę białek, a zwłaszcza specjalnego ich typu, tzn. albumin).
