Węgorczyca
Choroba pasożytnicza, strongyloidoza, rozpowszechniona w gorących krajach Afryki, Ameryki (Brazylia) i Azji Południowo-Wschodniej. Węgorczycę wywołuje węgorek jelitowy, niewielki robak o kształcie nitkowatym, o długości ok. 2 mm, który pasożytuje w jelicie cienkim. Człowiek jest jedynym żywicielem węgorka jelitowego. Pasożyt może przeżyć w organizmie człowieka do 2 lat.
Zobacz również:
Objawy
Zależą od intensywności inwazji pasożytów oraz okresu ich rozwoju. W miejscu, gdzie larwy wniknęły przez skórę do organizmu, występuje świąd, wysypka, wybroczyny, zadrapania i wtórne zarażenia. Podczas wędrówki larw pojawia się zapalenie oskrzeli, duszności i kaszel, plucie z krwią, zapalenie płuc. Podczas bytowania pasożyta w jelitach, pojawiają się bóle brzucha, mdłości i wymioty, biegunka z krwią lub ropą, zaparcia i wzdęcia, utrata apetytu i chudnięcie oraz postępujące osłabienie.
Rozpoznanie: stwierdzenie obecności pasożyta, larw albo jaj w kale, w treści z dwunastnicy, w plwocinie.
Leczenie: u lekarza, niezbędne są kontrole skuteczności leczenia. Węgorek jest bardzo oporny na leczenie, trzeba więc je kilkukrotnie powtarzać.
Zapobieganie: przestrzeganie zasad higieny osobistej i żywienia.
Komentarze do: Węgorczyca (1)
węgorzyca
1Niekiedy choroba rozwija się w następstwie zarażenia drogą pokarmową (żywność, woda) lub jako nadkażenie przez skórę w okolicy odbytu.... pokaż całość