Zatrucie muchomorem

Zatrucia grzybami w Polsce niestety są dość powszechne. Notuje się je głównie w okresie letnim i wczesno – jesiennym, Najbardziej trującymi grzybami są muchomory, a w szczególności muchomor sromotnikowy. Bardzo często zdarza się że, jego spożycie prowadzi do śmierci. Wysokie ryzyko śmiertelności ma także muchomor jadowity i muchomor wiosenny. Grzyb ten często mylony jest z kanią, pieczarką łąkową oraz gąską zieloną.

Muchomor sromotnikowy występuje zazwyczaj w lasach liściastych, rośnie pojedynczo lub w małych grupkach. Jest bardzo niebezpieczny ponieważ ma bardzo łagodny, ledwo wyczuwalny smak.

W muchomorze sromotnikowym stwierdzono dwie grupy substancji toksycznych: falotoksyny i amotoksyny. Stwierdzono, że falotoksyny praktycznie nie wchłaniają się z przewodu pokarmowego i powodują przede wszystkim lokalne działanie toksyczne. Odpowiedzialne są one, przede wszystkim za wywoływanie objawów żołądkowo-jelitowych oraz hamowanie wydzielania żółci, pośrednio wzmagając działanie toksyczne amatoksyn. Amatoksyny wchłaniają się z przewodu pokarmowego do krążenia wrotnego i z krwią wrotną przechodzą do wątroby, a następnie są wydzielane z żółcią do jelita, pozostając w krążeniu wątrobowo - jelitowym. Śmiertelna dawka amatoksyny dla dorosłej osoby wynosi poniżej 0,1 mg/kg m.c. Około 50 g świeżych grzybów może stanowić dawkę śmiertelną dla 1 – 2 dorosłych osoby.

Zobacz również:

Toksyny rozmieszczone są w grzybie nierównomiernie: najwięcej (46%) znajduje się ich w blaszkach (kapelusz razem z blaszkami zawiera około 70% toksyny), natomiast w trzonie jest tylko około 23%.

Pierwsze objawy zatrucia pojawiają się dopiero po około 8 – 12 godzinach od spożycia grzybów, gdy większa część została już wchłonięta do krwi.

Pierwsze objawy zatrucia:

zawroty i bóle głowy
nudności
wymioty
bóle brzucha
biegunka
problemy z oddychaniem
przyspieszone tętno

Po ustąpieniu tych objawów następuje faza utajenia z pozorną poprawą ogólnego stanu chorego. Jest on jednak mylący, gdyż toksyny zaczynają już niszczyć wątrobę. Pojawia się żółtaczka, skaza krwotoczna, skąpomocz. W ciągu następnych kilku dni może rozwinąć się niewydolność nerek i wątroby. Zgon następuje między 4, a 16 dniem od zatrucia.

Pierwsza pomoc

W przypadku spożycia muchomora należy jak najszybciej wywołać wymioty i zgłosić się do lekarza. Konieczne jest zabezpieczenie resztek grzyba w celu wykonania badania mikologicznego. Leczenie jest głównie objawowe. Płukanie żołądka ma sens tylko po 2 – 4 godzinach od spożycia grzyba. Podstawowym lekiem stosowanym w zatruciach jest penicylina krystaliczna. W przypadku ciężkich zatruć, często jedynym wyjściem jest przeszczep wątroby.