Dżuma
Pałeczka Yersinia pestis to bakteria wywołująca dżumę, chorobę występującą w Afryce, Azji i obu Amerykach. Nosicielami zarazków dżumy są głównie szczury i inne gryzonie, np. wiewiórki, króliki, nornice, susły i popielice. Człowiek zaraża się przede wszystkim przez ugryzienie przez pchłę, występującą u zarażonych gryzoni, a także drogą kropelkową. Zarazki po wniknięciu do organizmu atakują węzły chłonne i okoliczne naczynia, a następnie dostają się do krwiobiegu i wywołują zmiany w innych narządach. Dżuma wylęga się w okresie 2-10 dni i występuje w 3 postaciach.
Postać płucna pierwotna to postać bardzo ciężka i zaraźliwa, szerząca się drogą kropelkową - plwocina chorego przedostaje się do dróg oddechowych i wywpłuje chorobę. Po wniknięciu do organizmu, zarazki osiedlają się na śluzówce dróg oddechowych i wywołują zapalenie, przenikając do płuc, drogą naczyń chłonnych i krwionośnych. Początkowe objawy to suchy i męczący kaszel, po jakimś czasie zaczyna mu towarzyszyć krwioplucie i obfita płynna plwocina. Szybko pojawia się niewydolność oddechowa i krążenia, co kończy się śmiercią. Postać płucna może również występować jako powikłanie przy postaci dymieniczej.
Postać dymienicza czyli postać płucna wtórna, rozpoczynająca się bardzo wysoką gorączką z dreszczami. Charakterystyczne jest bardzo bolesne powiększenie węzłów chłonnych w pachach i pachwinach, które po kilku dniach rozmiękają i pękają samoistnie. Pojawiają się wybroczyny skórne. Chorzy są niespokojni, senni i zapadają w śpiączkę. Pojawia się niewydolność krążenia i zaburzenia neurologiczne. Ta postać, nie leczona, prowadzi do zgonu w 50% przypadków.
Rozpoznanie na podstawie badania na obecność pałeczek dżumy w materiale pobranym od chorego: w krwi, w plwocinie, ropnej treści z węzłów chłonnych.
Leczenie w szpitalu, podawanie antybiotyków oraz leczenie objawowe.
Komentarze do: Dżuma