Ropowice

To nieograniczone, rozlane, nieraz na bardzo dużej przestrzeni, niszczące, ropne zakażenie luźnej tkanki łącznej (podskórnej, pozaotrzewnej), szerzące się wzdłuż przestrzeni między tkankami i w szczelinach między mięśniami. Zakażenie może dotyczyć każdej części ciała: śródpiersia, wyrostka robaczkowego, ręki, stopy itp. Obejmuje różne warstwy danego narządu. Wywoływane jest mieszaniną drobnoustrojów, najczęściej paciorkowcami. Objawy ogólne ropowicy to ból, zaczerwienienie i obrzęk, wysoka temperatura, dreszcze, złe samopoczucie. Do ropowic zaliczamy też zastrzał, zanokcicę oraz anginę Ludwiga (angina Ludovici, phlegmonae fundi oris). Angina Ludwiga (opisana przez niemieckiego lekarza Wilhelma Fredericka von Ludwiga w 1836 r), inaczej ropowica dna jamy ustnej, czyli zapalenie ropowicze tkanek miękkich dna jamy ustnej.

Ma bardzo ciężki przebieg i może być skutkiem wielu patologii przebiegających w jamie ustnej i gardle. Dotyczy zazwyczaj dzieci, choć są też jej przypadki u dorosłych. Wywoływana jest przez bakterie gram ujemne, beztlenowce, a także bakterie wchodzące w skład flory jamy ustnej. O wywoływanie tej choroby odejrzewa się też grzyby. Choroba bardzo rzadko przebiega pod postacią ograniczoną jako ropień podbródkowy lub podjęzykowy. Angina Ludwiga to najczęściej ropowica rozlana, z obustronnym przebiegiem. Zapalenie szerzy się aż do przestrzeni przygardłowej i tkanek głębokich szyi, które otaczają wewnętrzną tętnicę szyjną. W ten sposób powstają zakażone tętniaki (aneurysmata mycotica), które mogą pękać, powodując krwotoki. Proces zapalny w anginie Ludwiga często szerzy się do śródpiersia oraz innych przestrzeni twarzoczaszki.
Zobacz również:
Szkarlatyna
Angina
Ospa
Różyczka
Błonica
Wąglik
Świnka
SARS

Leczenie: Podawanie antybiotyków. Angina Ludwiga powinna być leczona w szpitalu. Leczenie polega na chirurgicznym nacięciu i drenażu zakażonych tkanek, podawaniu antybiotyków, wykonaniu tracheostomii, żywieniu pozajelitowym i odpowiednim nawadnianiu chorego.