Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka z łac. syndroma isthmi canalis carpi, inaczej CTS (ang. carpal tunnel syndrome), to nic innego jak stan chorobowy, charakteryzujący się obrzękiem zapalnym nerwu pośrodkowego dłoni. Jest jedną z najczęściej spotykanych mononeuropatii.

Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka

W naszych czasach spędzamy bardzo dużo czasu przed komputerem. Gdy przez dłuższy okres czasu trzymamy dłoń w jednej pozycji narażamy nasze mięśnie na kontuzje. W wyniku przeciążenia i zbytniego zmęczenia następuje ucisk na nerw i jego złe funkcjonowanie. Najbardziej narażoną grupą osób na ten stan chorobowy są muzycy grający na instrumentach, osoby dużo piszące na komputerze, ale nie tylko.

Inną przyczyną występowania zmian chorobowych w nadgarstku może być zatrzymanie wody w organizmie, czyli np. niezbilansowana dieta, cukrzyca, ciąża i inne.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka

Objawem zespołu cieśni najczęściej jest ból, pojawiający się najczęściej w nocy i nad ranem, ale także drętwienie oraz sztywność dłoni.

W cięższym przebiegu choroby może dochodzić nawet do zanikania czucia w palcach, a przede wszystkim w kciuku, palcu wskazującym i środkowym. Z kolei zaburzenia czucia prowadzą do upośledzenia chwytu precyzyjnego i upuszczania przedmiotów.

W momencie, kiedy dolegliwości coraz bardziej się nasilają warto udać się do lekarza. Najlepiej jednak zrobić to na samym początku występowania objawów, by zminimalizować ryzyko obumarcia nerwu.

Jak zapobiegać zespołowi cieśni nadgarstka?

Ponieważ zespół cieśni nadgarstka towarzyszy innym chorobom, pierwszym krokiem do zapobiegania zmianom chorobowym jest przede wszystkim dbanie o ogólne zdrowie. Ważne jest więc m.in. prawidłowe odżywianie się, ćwiczenia fizyczne, czy niepalenie tytoniu. Należy zwracać uwagę na ułożenie rąk podczas wykonywania codziennych czynności, by ich nie przeciążać, stosując się do ogólnych zasad nieprzeciążania ciała podczas pracy.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Leczenie możemy wprowadzić sobie sami, stosując ćwiczenia rozciągające i rozluźniające. Dobrze jest, jeśli będziemy wykonywać je systematycznie. Przy zespole cieśni nadgarstka stosuje się także leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Dobrym pomysłem są zimne okłady. Prawidłowe ułożenie nadgarstka pomoże nam także utrzymać specjalna szyna.

W początkowej fazie rozwoju schorzenia, jak i po dłuższym okresie stosuje się fizjoterapię oraz zabieg chirurgiczny. Wykonuje się go przez znieczulenie okolicy nadgarstka i nacięcie w okolicy nerwu, bądź metodą endoskopową.

W momencie, kiedy decydujemy się na wizytę u lekarza, dobrze jest wiedzieć, do kogo możemy się zgłosić. CTS może zdiagnozować lekarz rodzinny. Gdy nie jest pewny, czy nasze objawy to cieśnia, może zlecić dodatkowe badania, m.in. badania krwi, by wykluczyć np. cukrzycę. Jakie inne badania się wykonuje? Elektromiografia, czyli elektroneurodiagnostyka nerwów pozwala na stwierdzenie, czy nie chorujemy na jakieś inne schorzenia układu nerwowego. Wykonuje się także proste USG okolicy nadgarstka.

Jak zwykło się mówić – lepiej zapobiegać, niż leczyć. Nie należy przemęczać się, nie przeciążać mięśni. Dbać o dietę i rozwój fizyczny. Proste i uniwersalne prawdy dotyczące zdrowia sprawdzają się również w zapobieganiu zespołu cieśni nadgarstka. Warto się do nich stosować, a unikniemy wszelakich dolegliwości.

Maria Budek