Gdy własne dziecko staje się obce…. Jak przebiega depresja poporodowa?

"Byłam jak zombie. Nic nie czułam w swoim sercu, zero emocji, nie czułam się związana z dzieckiem". Tak swój okres po porodzie opisywała Gwyneth Patrol. Są to właśnie objawy depresji poporodowej, zaburzenia z którym musi się zmierzyć wiele kobiet, jednak dopiero, gdy opowiedziały o tym celebrytki, problem został bardziej nagłośniony.

Istnieją trzy formy tego poporodowego kryzysu. Najłagodniejszą z nich jest jest tzw. Babyblues. Pojawia się on stosunkowo wcześnie, bo już w pierwszym tygodniu po rozwiązaniu. To tzw. płaczliwe dni. Młoda matka płacze, ponieważ wyzwala się z niej wiele emocji. Do tego dochodzi jeszcze rozdrażnienie i problemy ze snem. Taki stan utrzymywać się może do 10 dni. Powszechność tego zjawiska nie jest dokładnie określona, liczby wahają się od 25%- 70% świeżo upieczonych matek.

Babyblues częstą dolegliwością młodych mam

Babyblues najczęściej znika samoistnie, jednak zdarza się, że przechodzi on w kolejne stadium, czyli w depresję poporodową. Depresja może się ujawnić nawet po dwóch latach od porodu. Choroba ta rozwija się powoli, a zaczyna się od objawów fizycznych: bólu głowy, dolegliwości sercowych, problemów z koncentracją i snem. Dodatkowo pojawia się smutek, rozdrażnienie i poczucie wewnętrznej pustki, bowiem matka nie odczuwa żadnych uczuć wobec dziecka, co wzbudza w niej poczucie winy. Dużym zagrożeniem jest ukrywanie tej dolegliwości z obawy przed tym, że najbliżsi uznają ją za złą matkę. Takie poczucie wstydu może prowadzić nawet do samobójstwa, dlatego konieczna jest opieka lekarska.

Zobacz również:

Czym się objawia psychoza poporodowa?

Najgroźniejszą formą choroby jest psychoza poporodowa. Wiąże się ona z poważnymi komplikacjami związanymi z zaburzeniami psychicznymi. Pojawia się nagle, około 2-3 tygodnia po rozwiązaniu, Matka doświadcza omamów, stanów lękowych i silnego niepokoju, to połączenie manii, depresji i schizofrenii. Kobiety dotknięte tą chorobą powinny natychmiast udać się do specjalisty, a zarówno matka jak i dziecko powinno znaleźć się pod stałą opieką lekarską. Jeśli kobieta szybko podda się leczeniu i otrzyma pomoc istnieje szansa na całkowite wyleczenie psychozy.

Istnieje wiele czynników i mało powodów, które wywołują poporodowe schorzenia psychiczne. Z jednej strony ważny jest aspekt biologiczny, ciało kobiety zmienia się, do tego dochodzi fizyczne wyczerpanie po ciąży i rozwiązaniu. Babyblues często spowodowany jest nagłym spadkiem poziomu hormonów (estrogenu i progesteronu) w organizmie, z kolei depresja poporodowa wywołana może być niedoczynnością tarczycy.

Druga kwestia związana jest z uwarunkowaniami psychicznymi, troską o zapewnienie odpowiednich środków finansowych oraz z traumatycznymi zdarzeniami z życia kobiety, związanymi między innymi z trudnym porodem. Niektórym kobietom ciężko jest się po prostu pożegnać ze swoim dawnym życiem. Wpływ na kondycję psychiczną kobiety ma również jej otoczenie, które nie zawsze jest dla niej wsparciem. Dowodem na to są badania wykazujące, że kobiety mieszkające na wioskach, gdzie mogą liczyć na dużą pomoc ze strony swoich rodziców i rodziny, rzadziej cierpią na depresję, ponieważ wówczas ciężar opieki nad dzieckiem rozłożony jest na kilka osób.

Aby uniknąć tych nieprzyjemnych dolegliwości, kobiety w ciąży powinny jak najwięcej czytać na temat zmian zachodzących w ich organizmach, zaznajomić się z przebiegiem samego porodu oraz nawiązać kontakty z innymi matkami, które już urodziły. Taka rozmowa powinna dać kobiecie poczucie, że nie jest jedyną matką pełną obaw i wątpliwości. Ważna jest też rola mężczyzny i rodziny, którzy stale powinni służyć kobiecie wsparciem. Jeśli jednak pojawiają się objawy depresji, należy skontaktować się ze specjalistą. Z kolei całe społeczeństwo powinno unikać tabuizacji tego tematu, by przyszłe matki zrozumiały, że jest to powszechne zjawisko.

Autor:

Manuela Tomala