Jak pogodzić post i zdrowie?

Post jest zazwyczaj związany z religią. Znają go zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie. Dla ponad jedngo miliarda muzułmanów na całym świecie, miesiąc Ramadan jest okresem, kiedy to wyznawcy tej religii wspominają objawienie Koranu. Możemy pościć również tylko i wyłącznie dla nas samych, dla naszego zdrowia, dla oczyszczenia organizmu, ze względów estetycznych. Są to tak zwane głodówki zdrowotne.

Chrześcijanie mają, na przykład, 40 dni postu przed Wielkanocą. Jednakże, dzisiejszy post w religii chrześcijańskiej jest nieco łagodniejszy niż ten, który obowiązuje muzułmanów. Ten szczególny dla muzułmanów okres w roku jest synonimem postu dla większości z nich. Od wschodu do zachodu słońca, wierzący muszą poddać się całkowitej abstynencji. Oznacza to: nie pić, nie jeść, ale również - nie przyjmować lekarstw. Ale post - sawm po arabsku - nigdy nie jest nieszkodliwy.

Powodów do postu jest wiele, ale, jak mówią specjaliści, jeśli głodówka taka przeciąga się zbyt długo, może mieć nawet bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia. Co więc tak dokładnie się dzieje w naszym ciele, kiedy pościmy? Jak reaguje nasze ciało, kiedy przestajemy się odżywiać?

Doktor Patrick Serog, który jest słynnym dietetykiem francuskim z Fakultetu Medycyny Xavier Bichat w Paryżu, wyjaśnia, że w okresie postu, organizm zaczyna od konsumpcji znajdującego się w nim cukru. Cukier z wątroby, cukier z mięśni - ale w mniejszych ilościach - a później, organizm szybko przechodzi do zjadania tkanki tłuszczowej. Tłuszcz zostanie wykorzystany jako źródło energii, a więc będzie spalany do tej pory, dopóki osoba poszcząca nie zacznie się na nowo odżywiać.

Fazy postu

Wyróżniamy dwie fazy postu: faza adaptacji oraz faza równowagi. Pierwsza faza trwa około 10 dni. I to generalnie jest ta faza, która może sprawiać najwięcej problemów. Jest to normalne, ponieważ nasz organizm przechodzi gwałtownie ze swojej normalnej diety na dietę bardzo rygorystyczną! Ale jeśli przetrwamy ten etap, nasze ciało się przyzwyczai. W pewien sposób, ciało automatycznie powraca do równowagi.

Konsekwencją jest nieunikniona utrata wagi. Wynika ona z procesu oczyszczania organizmu. Ale nie martw się, nie jest ona niebezpieczna. W rzeczywistości, nie odbywa się ona kosztem tkanek witalnych. Jedynie substancje zbędne są spalane przez nasz organizm. Przede wszystkim, tkanka tłuszczowa oraz wszelkie możliwe złogi w organizmie. Ciało adaptuje się dzięki tkance tłuszczowej - ta ostatnia stanowi rezerwę energii dla organizmu. Ciało więc przystosuje się w zależności od dziennych zapotrzebowań.

Krótki post?

Niezbyt wymagający dla organizmu Ramadan muzułmański jest postem krótkim. W ciągu dnia, nie przekracza on nigdy 10 godzin. Pierwszy posiłek jest zjadany generalnie między 6 a 8 godziną rano. Post jest następnie przerywany około godziny 18 (ale wszystko zależy od geograficznego położenia kraju). Jeśli chodzi o ostatni posiłek - shor w języku arabskim – je się go między 2 a 5 nad ranem. W tych warunkach, organizm nie ma za dużo czasu, aby odczuć brak energii. A z punktu widzenia medycznego, zagrożeń dla zdrowia jest dużo: zmęczenie, zawroty głowy, senność... Ale nie są one ciężkie.

Zobacz również:

Dla kogo post?

A więc,Dobrze się masz? Na nic nie chorujesz? Możesz więc pościć. Nie martw się, wszystkie te nieprzyjemne dolegliwości znikną zaraz po jedzeniu. Nic poważnego, można powiedzieć. Lepiej nawet, okres postu może być korzystny dla naszego ciała. Spali ono bowiem ten tłuszcz, którego nigdy nie miało okazji wyeliminować. Są to bezużyteczne rezerwy, które ciału normalnie przeszkadzają.

Na tym poziomie, woda odgrywa główną rolę. Napoje gazowane i inne soki owocowe są zakazane. Jedynie woda pomoże naszemu ciału uwolnić się ze wszelkiego rodzaju złogów. A więc, nigdy nie pozbawiajcie się wody! Dużo pić - jest to najlepsza rada, jeśli chcesz uniknąć jakichkolwiek komplikacji w okresie postu. Konsumpcja wody powinna więc bezwzględnie wzrosnąć z 1,5 litra na dzień do 2,5 litra, a nawet 3 litry w ciągu dnia.

Jedz spokojnie!

Jeśli chodzi o jedzenie, należy zapamiętać kilka porad. Nawet jeśli wydaje ci się to paradoksalne, nigdy nie należy jeść, kiedy jesteśmy zbyt głodni. Dlaczego? Ponieważ uczucie głodu pogłębia się po ... jedzeniu. Rezultat? Zjesz za dużo w stosunku do potrzeb twojego organizmu.

Wielka zasada: jeść wtedy, kiedy uczucie głodu zostanie przezwyciężone. Najlepszym środkiem, aby tego dokonać, jest zjedzenie szybko przyswajalnego cukru. Mały batonik z ziaren zbóż może być dobrym pomysłem. Nie lubisz zbóż? Pomyśl o innym stymulancie, takim jak filiżanka kawy, na przykład. Spróbuj i zobaczysz. Kwadrans oczekiwania wystarczy, aby zredukować uczucie głodu. Celem jest spożycie posiłku ze spokojną głową. A więc, uniknięcie zaburzeń trawienia, takich jak wzdęcia oraz bóle gastryczne.

Dlatego też, przestrzegaj zasad następującej metody: zacznij cierpliwie od małej porcji, a później zjedz niewiele. Poczekaj znów, aż uczucie głodu się zmniejszy po raz kolejny, a następnie zacznij normalnie jeść. Normalnie nie oznacza zjedzenie dwóch kanapek, tak jakbyśmy to zrobili podczas „normalnej” kolacji, na przykład. Nie. Aby dobrze przeżyć swój post, trzeba przestrzegać podstawowych zasad kulinarnych.

Jak mówi doktor Patrick Serog, ważne jest, aby zacząć od zjedzenia protein w wystarczających ilościach, a następnie przejść do cukrów wolnych. Można je znaleźć przede wszystkim w makaronach, w zbożu, w orzechach. A w końcu, należy zjeść niewielką ilość podstawowych kwasów tłuszczowych, w postaci oleju rzepakowego, oleju sojowego albo orzechów laskowych.

Post, kompatybilny z życiem zawodowym?

Ale, post może mieć również jeszcze inne skutki, poza tymi już tutaj wspomnianymi. Przede wszystkim, dla życia zawodowego. W okresie postu, wielu ludzi skarży się na bóle głowy oraz na problemy z koncentracją. Nawet jeśli dzienny post jest, zdaniem doktora Seroga, idealnie zgodny z pracą. Ale, jak pokazało pewne marokańskie badanie, w krajach, gdzie praktykuje się Ramadan, wydolność pracowników spada o około 50%.

Uwaga jednak: kiedy pościmy, nie jest wskazane uprawianie zbyt długiej aktywności fizycznej. Sporty wytrzymałościowe wymagają, abyśmy dostarczali naszemu organizmowi dużo cukrów... a więc, niemożliwe w okresie postu. Ryzyko hipoglikemii albo innych dolegliwości jest naprawdę poważne.

Post jest więc niekompatybilny z normalnym życiem?

Niekoniecznie. Albo raczej, wszystko zależy od indywidualnego stanu zdrowia. Osoby starsze, kobiety ciężarne oraz karmiące piersią, a także dzieci nie powinny pościć. Ponieważ są one do tego niezdolne. Kobieta ciężarna może pościć wyjątkowo przez jeden dzień, wyjaśnia doktor Serog. Ale jest to bardzo żywo odradzane. Płód jest wrażliwy na zmianę odżywiania. A brak witamin i minerałów jest szkodliwy dla jego rozwoju.

Z punktu widzenia medycznego, długi post jest formalnie zakazany chorym. Jest on niebezpieczny, ponieważ zaostrza on ewentualny brak równowagi metabolicznej. Inaczej mówiąc, dotyczy to wszystkich elementów produkowanych przez ciało. Dlatego też, przewlekle chorzy, osoby cierpiące na choroby serca i układu krwionośnego, na choroby nerek i choroby wątroby, ryzykują tym, że ich stan się zaostrzy w okresie postu.

Cukrzyca i post, dobrana para?

Przypadek cukrzycy jest szczególny. Jest to patologia ciężka do utrzymania w równowadze w życiu codziennym. Przez cały rok, diabetycy muszą skrupulatnie odmierzać zjadane przez siebie cukry. Ale, w okresie postu, w Ramadanie, leczenie schodzi na dalszy plan, niestety. Konsekwencje? Ryzyko hipoglikemii w ciągu dnia oraz hiperglikemii w ciągu nocy, staje się ogromne.

Ale, jeśli chorujesz na cukrzycę i mimo wszystko decydujesz się na głodówkę, oto kilka porad:

przez cały dzień starannie obserwuj poziom glikemii;
w czasie posiłku unikaj ciastek i słodyczy;
jeśli to możliwe, jedz trzy razy w ciągu dnia;
pij wodę unikając napojów słodzonych;
a w końcu, przestrzegaj zaleceń lekarza.

Dla organizmu, post zawsze stanowi ciężkie doświadczenie. Ale nie jest niebezpieczny dla zdrowia. Ale, w przeciwieństwie do popularnego wierzenia, nie przedłuża on życia. Ani go nie skraca. Post jest tylko sprawą religii (czasami też i estetyki). Sprawą praktycznie wszystkich religii. Nie jest on więc kwestią zdrowia.