Otyłość: aktywność fizyczna może pomóc przezwyciężyć predyspozycje genetyczne

Aktywność fizyczna może zmniejszyć nawet o 49% ryzyko otyłości u osób genetycznie predysponowanych do nadmiernego przybierania na wadze. Tak przynajmniej ustalili naukowcy angielscy. Badania zostały przeprowadzone na podstawie profilu genetycznego oraz trybu życia ponad 20 000 osób mieszkających w regionie Norfolk w Wielkiej Brytanii.

Według otrzymanych rezultatów wynikających z obserwacji, które trwały przez ponad 3 lata, ci ludzie, którzy byli bardziej aktywni fizycznie, mieli wskaźnik masy ciała (BMI) o 36% niższy niż ci, którzy prowadzili raczej siedzący tryb życia. Aby otrzymać takie wnioski, naukowcy najpierw skupili się nad badaniami na stwierdzenie obecności u uczestników projektu 12 specyficznych genów, które są kojarzone ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) oraz ze zwiększonym ryzykiem otyłości.

Następnie, badacze podzielili uczestników badania na cztery grupy, według liczby godzin poświęcanych przez nich dziennie na aktywność fizyczną. I tak, grupa „aktywna”, to byli ludzie, którzy na ćwiczenia fizyczne poświęcali dziennie jedną godzinę i więcej. Grupa „średnio aktywna”, na ćwiczenia poświęcała od 30 minut do 1 godziny dziennie. Następna grupa, czyli grupa „mało aktywna”, ćwiczeniom fizycznym poświęcała poniżej 30 minut na dzień. Oraz grupa ostatnia, czyli osoby prowadzące siedzący tryb życia, czyli nie podejmujące nigdy żadnej aktywności fizycznej.

Naukowcy w ten sposób określili, że każdy pojedynczy gen predysponujący do otyłości był związany z 592-gramowym przybieraniem na wadze u osób prowadzących siedzący tryb życia, w prównaniu do 379-gramowego przybierania na wadze u osób, które były najbardziej aktywne. Jest to więc różnica całych 36%.

Tak samo, wśród tych uczestników badania, którzy mieli najwięcej genów predyponujących do otyłości, ryzyko nadmiernego przybrania na wadze było większe 1,7 razy u ludzi prowadzących siedzący tryb życia, w porównaniu do ryzyka otyłości u ludzi najbardziej aktywnych, które było większe o 1,2 razy.

Według autorów badania, dane te wskazują, iż dzięki aktywności fizycznej mamy możliwości osłabienia nieco skutków predyspozycji genetycznych do otyłości, nawet jeśli stopień tej aktywności i wysiłku fizycznego jest równie niski, jak na przykład praca na stanowisku stojącym.

Promocja aktywności fizycznej wśród ludzi, którzy są genetycznie do niej predysponowani, jest bardzo ważną strategią kontrolowania epidemii otyłości, podsumowują swoje badania naukowcy brytyjscy.

Jeden z genów związanych z otyłością, gen FTO, jest nazywany także genem złego pożywienia, ponieważ sprawia on, iż ludzie-nosiciele tego genu, pochłaniają wielkie ilości cukru i tłuszczu. Badania pokazały, że ci ludzie, którzy mają gen FTO, są też o 30% bardziej narażeni na otyłość oraz  25% bardziej narażeni na zachorowanie na cukrzycę.