Rabarbar – lecznicze i szkodliwe właściwości rzewienia

Rabarbar, znany również pod nawą rzewień, to bylina, która jest przede bogatym źródłem witaminy C. W składzie rabarbaru znajdują się także witaminy A, E, K oraz witaminy z grupy B. Roślina ta zawiera również pierwiastki takie jak: potas, wapń, krzem, fosfor, magnez i żelazo, a także stanowi bogate źródło kwasu foliowego i błonnika.

Kwaśny smak rabarbaru to zasługa zawartych w nim sporych ilości kwasu cytrynowego i jabłkowego. Rzewień jest często wykorzystywany w kuchni, szczególnie w sezonie letnim, ponieważ od maja do sierpnia warzywo to rośnie w wielu ogródkach, a także jest dostępne w sklepach i na targach. Warto jednak pamiętać, że w rabarbarze znajduje się niebezpieczny dla zdrowia kwas szczawiowy. Dlatego należy wiedzieć, jak go spożywać, aby sobie nie zaszkodzić.

Czy rabarbar jest szkodliwy?

Niebezpieczny dla zdrowia kwas szczawiowy

Wiele się słyszy się na temat szkodliwości rabarbaru. Negatywny wpływ rzewienia na zdrowie powodują zawarte w nim duże ilości kwasu szczawiowego. Wspominania substancja ma tendencję do odkładania się w nerkach i wytwarzania w nich kamieni. Nadmiar kwasu szczawiowego może spowodować niedobory wapnia, żelaza i magnezu, a także negatywnie wpłynąć na kości i zęby. Warto jednak dodać, że kwas szczawiowy ulega rozpadowi w trakcie obróbki termicznej, dlatego rabarbar po odpowiednim przetworzeniu traci szkodliwe właściwości.

Osoby, które nie powinny spożywać rabarbaru

Ze względu na zawartość kwasu szczawiowego w rabarbarze, nie powinny go spożywać osoby, które cierpią na choroby nerek i reumatyzm oraz małe dzieci.

Przed jedzeniem rabarbaru oraz stosowaniem preparatów na bazie tej rośliny powinny powstrzymać się także kobiety w ciąży. Spożywanie rzewienia w dużych ilościach może bowiem spowodować nadmierne przekrwienie narządów miednicy małej i okrężnicy.

Również mężczyźni powinni zachować ostrożność i umiar w spożywaniu rabarbaru ze względu na zawartość rapontycyny, czyli substancji przypominającej hormony żeńskie.

Pozostali powinni jeść to warzywo sporadycznie i w niewielkich ilościach, aby uniknąć przykrych konsekwencji zdrowotnych. Warto także unikać rabarbaru w formie surowej.

Zdrowotne właściwości rabarbaru

Rabarbar pomaga w walce z rakiem

Jedyną z najważniejszych właściwości rabarbaru jest to, że posiada on właściwości antynowotworowe. Warzywo zawiera rapontygeninę, czyli polifenol, który skutecznie hamuje namnażanie się komórek nowotworowych. Naukowcy zaobserwowali, że składnik ten jest szczególnie skuteczny w leczeniu i profilaktyce raka piersi i prostaty. Warto dodać, że obórka termiczna rabarbaru wzmacnia działanie antyrakowe rośliny.

Rabarbar w okresie menopauzy i przy niedoborze estrogenów

Rabarbar wykazuje również właściwości estrogenowe. Z tego względu włączenie tego warzywa do diety zalecane jest kobietom w okresie przekwitania oraz paniom z niedoborem estrogenów. Wchodząca w skład rabarbaru rapontycyna wyzwala reakcje przypominające te, które zachodzą w organizmie pod wpływem żeńskich hormonów płciowych.

Rabarbar na lepsze trawienie i odchudzanie

Duża zawartość błonnika sprawia, że rabarbar wspomaga proces trawienia i reguluje metabolizm. Ponadto składnik ten zmniejsza łaknienie, dzięki czemu łatwiej powstrzymać się przed sięganiem po różnego rodzaju smakołyki i przekąski. Rabarbar cechuje także niewielka kaloryczność (100 g to zaledwie 16 kcal) oraz niski indeks glikemiczny (IG 15).

Warto dodać, że rabarbar wspomaga proces usuwania z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Składniki zawarte w tym warzywie zwiększają wydzielanie soków trawiennych, przez co mają delikatne działanie przeczyszczające. Z tego względu rabarbar może być składnikiem naturalnej kuracji detoksykacyjnej.

Rabarbar na odporność przeziębienie i grypę

Rabarbar to roślina o właściwościach przeciwwirusowych, przeciwzapalnych i antybakteryjnych. Z tego względu zaleca się picie kompotu lub naparu z rzewienia w przypadku przeziębienia lub grypy. Rabarbar obniża także temperaturę ciała, dzięki czemu dobrze sprawdza się jako naturalny środek na zwalczanie gorączki.

Rzewień może być także spożywany w celach profilaktycznych. Wzmacnia bowiem odporność i przeciwdziała różnego rodzaju infekcjom i chorobom. Jednak należy pamiętać, że ze względu na zawartość kwasu szczawiowego nie wolno stosować go przez długi czas.

Wpływ rabarbaru na pracę układu sercowo-naczyniowego i krwionośnego

Profilaktyczne spożywanie niewielkich ilości rabarbaru poprawia pracę serca, a także wzmacnia naczynia krwionośne. Pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego ma szczególnie zawarta w rabarbarze rapontygenina. Poza tym rzewień ze względu na zawartość żelaza, może być używany w leczeniu niedokrwistości.

Rabarbar w leczeniu i profilaktyce Alzheimera

Duża zawartość witaminy K w rabarbarze sprawia, że ta roślina może także zapobiegać zachorowaniu na Alzheimera. Z kolei w przypadku wystąpienia tej choroby, lecznicze właściwości rzewienia będą hamować jej rozwój. Witamina K pobudza bowiem aktywność poznawczą mózgu i zapobiega uszkodzeniom neuronów.

Zewnętrzne zastosowanie rabarbaru

Rabarbar na trądzik

Ze względu na właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne rabarbaru napar na bazie tej rośliny można stosować do przemywania cery trądzikowej. Taki zabieg przyspieszy proces usuwania zmian skórnych, a także będzie przeciwdziałał powstawaniu nowych wyprysków.

Rabarbar na przebarwienia

Rabarbar ma także właściwości rozjaśniające. Z tego względu pomaga w walce z różnego rodzaju przebarwieniami pojawiającymi się na skórze. Środkiem na bazie rabarbaru można przemywać blizny potrądzikowe, przebarwienia po opalaniu, plamy starcze oraz piegi.

Jak stosować rabarbar?

Najlepsze są młode łodygi rabarbaru

Najbezpieczniejsze jest spożywanie rzewienia zebranego przed końcem maja. W młodym rabarbarze zawartość szkodliwych substancji, szczególnie kwasu szczawiowego, jest znacznie mniejsza niż w przypadku starszych łodyg tej rośliny. Największa ilość tego niebezpiecznego dla zdrowia składnika występuje w liściu i górnej części łodygi, a także w korzeniu rabarbaru. Należy także pamiętać, że po zakwitnięciu rzewień nie nadaje się do spożycia.

Napar z rabarbaru

Bazą do sporządzenia naparu mogą być zarówno surowe, jak i suszone łodygi rabarbaru. Aby przygotować taki napój, wystarczy zalać szklanką wrzątku stołową łyżkę posiekanego drobno lub zmielonego rabarbaru i parzyć pod przykryciem przez około 5 minut. Po przecedzeniu naparu przez sitko, można go delikatnie posłodzić miodem lub cukrem.

Nie należy spożywać więcej niż jedną szklankę napoju rabarbarowego dziennie. Stosując domowe środki na bazie rabarbaru, takie jak: napar, kompot lub sok, warto uzupełnić swoją dietę w produkty bogate w wapń, ponieważ zawarty w rzewieniu kwas szczawiowy może powodować niedobór tego składnika w organizmie.

Kompot z rabarbaru

Młode łodygi rabarbaru należy pokroić w cienkie plasterki. Kolejnym krokiem jest wrzucenie stołowej łyżki przygotowanego wcześniej rzewienia do 0,5 litra gotującej się wody. Całość wystarczy gotować przez 5 minut, a następnie odcedzić i wystudzić.

Sok z rabarbaru

Łodygi rabarbaru należy dokładnie umyć i pozbawić włokiem, a następnie pokroić na mniejsze kawałki. Następnie za pomocą sokownika trzeba wycisnąć z nich sok i zmieszać go z wrzątkiem, zachowując proporcje stosunku 1:1.

Autor: Alicja Gajdowska