Rozrusznik żołądka jest nową bronią medycyny w walce z otyłością

Rozrusznik żołądka mający ograniczać apetyt i przyczyniać się do utraty wagi: Patrick Hetzner, mieszkaniec Monachium ważący 104 kilo, stracił już ponad 10 kg od czasu wszczepienia do żołądka, pięć miesięcy temu, tego aparatu, który jest już obecny na rynku europejskim, i który wydaje się bardzo obiecujący w leczeniu osób otyłych. Dwudziestoletni Patrick Hertzner otrzymał ten implant w ramach próby klinicznej.

Aparat, który funkcjonuje trochę jak rozrusznik serca, obejmuje stymulator i detektor, które są chirurgicznie wszczepiane do żołądka. Stymulator wysyła impulsy elektryczne, które mają oszukać żołądek i mózg, każąc im wierzyć, że organizm jest już nasycony.

Impulsy dają się odczuć kilka minut po rozpoczęciu jedzenia albo picia, według tego 20-letniego pacjenta, który precyzuje jeszcze, iż impulsy te pozwalają mu mieć wrażenie, iż zjadł już dość, w momencie, kiedy skonsumował zaledwie połowę swojej zwyczajowej porcji.

Jest to wrażenie lekkiego ucisku albo łaskotania w żołądku, ale nie jest to uczucie nieprzyjemne, powiedział Patrick Hertzner w wywiadzie telefonicznym. Tak jakby był to mały przewodnik, który pomaga mi zmienić życie, dorzucił także młodzieniec.

Aż do tej pory, 65 osób skupionych w dwóch badaniach, skorzystało już z tego aparatu, który został opracowany przez producenta amerykańskiego, Intrapace. Połowa spośród nich ma implant już przynajmniej od roku, a większość z nich straciła około 20% swojej wagi, bez ponownego przybierania dodatkowych kilogramów.

Po otrzymaniu zielonego światła od władz zdrowotnych w Wielkiej Brytanii w ostatnim miesiącu, implant ten jest dostępny także w handlu w Unii Europejskiej.

Apetyt jest częściowo kontrolowany przez sygnały, które idą od nerów wokół żołądka aż do mózgu. Rozrusznik żołądkowy zajmuje swoje miejsce w tym systemie komunikacji, wysyłają do mózgu wiadomość o sytości, po spożyciu względnie małej ilości pożywienia.

Jeśli udaje się stymulować nerwy, które idą od żołądka do mózgu, może to naprawdę wywierać wpływ na redukcję ilości zjadanego pożywienia, odnotowuje pan Stephen Bloom, który jest specjalistą od otyłości w Imperial College w Londynie, a który nie był związany z tymi próbami klinicznymi.

Lekarze, którzy znają ten aparat, mówią jednak, że dla pacjentów istnieje zawsze sposób, żeby oszukać ten układ. Można by sprawić, żeby rozrusznik działał wywołując mdłości, ale tego nie zrobimy. Jeśli bowiem zdejmie się z pacjenta całą odpowiedzialność, nie będzie on mógł się zmienić sam, mówią specjaliści.

Poza swoim działaniem na apetyt, aparat, dzięki detektorowi, obserwuje pacjentów, kiedy jedzą, piją albo uprawiają sport. Mogą w ten sposób oni zmierzyć swoje postępy. Intrapace zresztą już stworzył sieć on line, aby użykownicy mogli wymieniać się poradami na temat utraty wagi, oraz aby mogli dzielić się swoimi doświadczeniami.

Pierwszą klientelą, do której skieruje się Intrapace w Europie, są klienci firm i instytucji specjalizujących się w odchudzaniu, w Wielkiej Brytanii, w Niemczech oraz w Hiszpanii. W Wielkiej Brytanii, aparat będzie kosztować 24 000 dolarów, wliczając w to także operację chirurgiczną. Firma spodziewa się komercjalizacji swojego rozrusznika żołądka w Stanach Zjednoczonych już w 2014 roku.

Bateria w aparacie może funkcjonować około 5 lat, a pacjenci sami decydują o długości stosowania. Patrick Hetzner, na przykład, liczy, iż będzie go nosił 4 lata.

Nie chcę znowu utyć, mówi ten młody człowiek. I dorzuca, iż poleca ten rozrusznik innym. Chcę być pewien, że mogę sobie poradzić, a także, że mój organizm może się przystosować do nowego sposobu jedzenia, podsumowuje pacjent.

Inne metody, przede wszystkim pierścień albo klamra gastryczna, mają bardzo poważne skutki uboczne, przede wszystkim, mogą wywołać mdłości i wymioty, jak tylko ludzie, którzy je noszą, zjedzą zbyt dużo. Najpoważniejszym skutkiem ubocznym rozrusznika żołądka była infekcja w związku z operacją chirurgiczną.

Ale, jak podkreślają niektórzy eksperci, rozrusznik żołądkowy nie bierze pod uwagę powodów nadmiernego jedzenia.

Wychodzimy z zasady, że ludzie jedzą za dużo, ponieważ są głodni, ale dobrze wiemy, że przyczyny są o wiele bardziej skomplikowane. Możemy jeść, ponieważ jesteśmy smutni, ponieważ nie mamy partnera seksualnego,  ponieważ cierpimy na bezsenność, przypomina Stephane Rossner, który jest profesorem specjalistą od otyłości, w szpitalu uniwersyteckim Karolinska.