Sport wcale nie przeciwdziała otyłości

Jesteśmy grubi, bo nie uprawiamy sportu, czy też może nie uprawiamy sportu, bo jesteśmy grubi? Liczne inicjatywy, które mają na celu zwalczanie otyłości u dzieci, wliczając w to inicjatywę wylansowaną w Stanach Zjednoczonych przez Michelle Obama (inicjatywa ta nazywa się Let’s Move, czyli ruszajmy się), zakładają, że poziom otyłości wzrasta wraz z brakiem aktywności dzieci.

Ale według badań przeprowadzonych przez badaczy z EarlyBird, brak aktywności psychicznej jest skutkiem nadwagi, a nie przyczyną, donosi The Independent. Według naukowców, którzy obserwowali ponad 200 dzieci brytyjskich podczas 3 lat, oraz kontrolowali ich wagę, a także poziom ćwiczeń fizycznych, dzieci z nadwagą postrzegają swoje ciało bardzo negatywnie i w konsekwecji unikają sportu. Ta odwrotna przyczynowość może wyjaśniać dlaczego wszyskie próby zwalczania otyłości dziecięcej, zachęcajace do aktywności fizycznej, w olbrzymiej części poniosły klęskę.

Naukowcy oceniają, że aby dobrze walczyć z otyłością dziecięcą, lepiej wpływać na sposób jedzenia niż na uprawianie sportu. Le Telegraph wyjaśnia w ten sposób, że inne badania wykazały, że większa aktywność fizyczna u dzieci, która miała na celu zredukowanie otyłości, przyniosła w rezultacie zaledwie 90-gramową utratę wagi w ciągu 3 lat.

Badacze z EarlyBird oceniają, że są głębokie związki między matką i córką oraz ojcem i synem, i że jeśli rodzice są otyli, ich dzieci są dziesięć razy bardziej podatni na otyłość w wieku pięciu lat, co pokazuje, że wszystkie pierwsze zwyczaje żywieniowe mają silny wpływ na rozwój otyłości.

W poprzednich badaniach, naukowcy również odkryli, że istnieje rodzaj progu aktywności fizycznej, którą dzieci są gotowe praktykować: jeśli mają więcej sportu w szkole, mniej go uprawiają podczas aktywności pozaszkolnych.

Na tę chwilę, angielskie Forum Otyłości Narodowej nie chce jednak, aby lekarze porzucili zachęcanie do uprawiania sportu. W oświadczeniu czytamy: jako lekarze, powinniśmy potraktować pracę ekipy EarlyBird z szacukiem, wyciągnąć z niej wnioski, a także zaadaptować konsekwentnie nasze metody. To czego nie powinniśmy robić, to wziąć te badania za prawdę objawioną i pozwalać dzieciom szczupłym na bycie tak leniwymi, jak tylko chcą, ponieważ to byłoby błędem katastroficznym w skutkach.