Wapń z produktów nienabiałowych obniża ryzyko kamieni nerkowych

Wykazano już, że jedzenie dużych ilości wapnia obniża prawdopodobieństwo pojawienia się kamieni nerkowych u ludzi z grupy wysokiego ryzyka. Nowe badania pokazują zaś, że korzystnie działanie jest powiązane nie tylko z produktami mlecznymi. W nowej analizie, kobiety i mężczyźni, których dieta była najbogatsza w wapń, byli o 20% mniej zagrożeni kamieniami nerkowymi niż ci, którzy jedli najmniej tego pierwiastka.

Analiza ukazała się w Journal of Urology.

Dr Eric Taylor z Maine Medical Center mówi: - To kolejne badanie, które sugeruje, że ograniczanie wapnia w diecie nie zapobiegnie rozwojowi kamieni nerkowych. Mimo że większość kamieni nerkowych powstaje ze szczawianów wapnia, ludzie nie powinni obawiać się zjadania calcium w żywności.

Wcześniejsze badania pokazały, że jedzenie produktów bogatych w wapń – a nie zażywanie suplementów – wydaje się zapobiegać powstawaniu kamieni.

Ponieważ prace te skupiły się głównie na produktach nabiałowych, pojawiło się pytanie, czy jakiś składnik mleka może być odpowiedzialny za ten efekt. Dlatego dr Taylor postanowił przekonać się, czy takie same rezultaty będą dla wapnia niepochodzącego z produktów nabiałowych.

Przeanalizowano dane z trzech szerokich badań, które przez wiele lat obserowowały ponad 1 mln kobiet i mężczyzn. Naukowcy podzielili uczestników na 5 grup, w zależności od konsumpcji wapnia z produktów nabiałowych i innych źródeł.

Do analizy włączono jedynie ludzi ogólnie zdrowych i nigdy nie chorujących na kamienie nerkowe przed rozpoczęciem badań.

Okazało się, że zarówno w grupie „wapnia nabiałowego”, jak i „wapnia z innych źródeł”, ludzie, którzy konsumowali najwięcej calcium, byli najmniej zagrożeni bolesnymi kamieniami narkowymi, w porównaniu do ludzi, którzy jedli najmniej wapnia.

Przyglądając się jedynie produktom nabiałowym, badacze odkryli, że ludzie, którzy jedli najmniej wapnia (ok. 150 mg/dzień, czyli pół szklanki chudego mleka), byli o 30% bardziej zagrożeni kamieniami nerkowymi niż ci, którzy jedli od 800 mg do 900 mg wapnia dziennie (ok. 3 szklanki mleka).

W przypadku produktów nienabiałowych, ludzie, którzy jedli 250 mg wapnia na dzień – równowartość np. dwóch sardynek – byli dwa razy bardziej zagrożeni kamieniami nerkowymi w porównaniu do tych, którzy jedli 450 mg wapnia na dzień.

Ponieważ większość kamieni nerkowych powstaje ze szczawianu wapnia, wydaje się niezbyt logiczne, że ludzie, którzy jedzą dużo wapnia, mają mało kamieni nerkowych, ale istnieje teoria wyjaśniająca tę sprzeczność.

Prawdziwym winnym jest szczawian, a nie wapń. Znajdowany jest w wielu produktach, włączając w to owoce, warzywa, orzechy i czekoladę, a wapń łatwo się z nim łączy. Im więcej wapnia w przewodzie pokarmowym, tym więcej szczawianu może się z nim związać.

Wielu pacjentów nie rozumie tego powiązania i przestaje jeść wapń, co właściwie zwiększa ryzyko. Aczkolwiek, nadmiar wapnia też nie jest pożądany – zalecana dzienna dawka to od 1000 do 1200 mg na dzień.