Wpływ białek na tłumienie apetytu

Często polecane w dietach redukujących masę ciała, białka pokarmowe dowiodły swej skuteczności dzięki swoim właściwościom tłumienia apetytu. Zespół, którym kierował Gilles Mithieux, zdołał wyjaśnić biologiczne mechanizmy odpowiedzialne za ten fakt. Naukowcy szczegółowo opisali łańcuch reakcji wywołany przez trawienie białek, który wysyła długotrwały sygnał sytości do mózgu po posiłku.

Wyniki badań umożliwią opracowanie lepszej opieki dla pacjentów otyłych i z nadwagą.

Poprzednie badania udowodniły, że spożywanie białek powoduje syntezę glukozy w jelicie, po pewnym czasie od jedzenia (glukoneogeneza). Glukoza dostając się do krwi wykrywana jest przez układ nerwowy, który przesyła sygnał nasycenia do mózgu. 

Najnowsze badania umożliwiły dokładne opisanie, w jaki sposób trawienie białek wpływa na podwójny łańcuch reakcji między przewodem brzusznym (poprzez nerw błędny) a grzbietowym (przez rdzeń kręgowy) obwodowego układu nerwowego.

Dogłębne badania biologicznych mechanizmów pozwoliły zidentyfikować charakterystyczne receptory µ-opioidowe w żyle zwrotnej układu nerwowego przy wylocie z jelita. Te receptory są hamowane przez oligopeptydy produkowane w trakcie trawienia białek.

W fazie początkowej oligopeptydy oddziałują na receptory µ-opioidowe, wysyłając wiadomości nerwem błędnym oraz rdzeniem kręgowym do odpowiednich ośrodków w mózgu. W trakcie drugiej fazy mózg przesyła informację zwrotną, która wywołuje glukoneogenezę w jelicie.

Następnie jelito przesyła wiadomość o stłumieniu apetytu do odpowiednich ośrodków w mózgu, które są odpowiedzialne za spożywanie pokarmów, jak chociażby podwzgórze.

1.    Konsumpcja białek pokarmowych.

2.    Pozostałości białek (oligopeptydy) przedostające się do jelita żyłą zwrotną.

3.    Rozpoznanie receptorów µ-opioidowych przez oligopeptydy.

4.    Odbiór sygnałów obwodowych.

5.    Wywołanie glukoneogenezy.

6.    Wiadomość ‘stłumienia apetytu’ przesłana do mózgu.


Identyfikowanie tych receptorów oraz ich roli w glukoneogenezie toruje drogę badaniom nad nowymi sposobami leczenia otyłości. Obecnym wyzwaniem jest określenie, w jaki sposób należy wpływać na receptory µ-opioidowe, ażeby móc kontrolować poczucie sytości na długi czas.

Nazbyt intensywne ich zastosowanie może je uniewrażliwić. Należy znaleźć sposób umiarkowanego ich aktywowania, ażeby zachować na dłużej ich korzystny wpływ na kontrolowanie ilości spożywanego pokarmu.