Psychiczne nękanie może być groźne dla dzieci, mówi badacz McMaster. Specjaliści dodają, że psychiczne nękanie może być równie szkodliwe dla zdrowia fizycznego, umysłowego i emocjonalnego małego dziecka, jak klaps, uderzenie lub kopnięcie.
Chociaż trudno to ustalić, może to być najdotkliwszą i najbardziej rozpowszechnioną formą nękania i lekceważenia dzieci, mówią eksperci Amerykańskiej Akademii Pediatrii (AAP) w oświadczeniu nt. maltretowania psychicznego w sierpniowym wydaniu czasopisma Pediatrics.
Znęcanie psychiczne obejmuje czyny takie jak: poniżanie, oczerniania, terroryzowanie, wyzyskiwanie, emocjonalne lekceważenie lub demoralizowanie dziecka w stopniu zagrażającym jego dobru, mówi dr Harriet MacMillan, profesor w departamentach Psychiatrii, Neurologii Behawioralnej i Pediatrii w McMaster University's Michael G. DeGroote School of Medicine i w Offord Centre for Child Studies. Jest ona jednym z trzech autorów oświadczenia i przewodzi badaniom dziecka na Uniwersytecie McMaster.
Mówimy o skrajnościach i prawdopodobieństwie wyrządzenia szkody, wynikającym z zachowania, które sprawia, że dziecko czuje się bezwartościowe, niekochane lub niechciane, powiedziała MacMillan i przytoczyła przykład matki, pozostawiającej swoje niemowlę cały dzień w łóżku lub ojca, który angażuje swoje nastoletnie dziecko w praktyki związane z narkotykami.
Zobacz również:
Rodzic podnoszący głos na rozkrzyczanym boisku, proszący dziecko po raz ósmy o włożenie butów do biegania, nie znęca się psychiczne, stwierdziła MacMillan, ale codzienne pokrzykiwanie i mówienie, że "dziecko to straszna osoba, a rodzic żałuje, że przyczynił się do jego narodzin", to przykład potencjalnie bardzo szkodliwej interakcji.
Znęcanie psychiczne zostało opisane w literaturze naukowej już ponad 25 lat temu, ale nie zostało w pełni poznane, podkreśliła MacMillan, dodając, że jego skutki mogą być równie szkodliwe, jak innych rodzajów maltretowania.
Raport zwraca uwagę, że psychiczne maltretowanie zakłóca rozwój dziecka. Takie nadużycia zostały powiązane z zaburzeniami więzi emocjonalnych, problemami w rozwoju i edukacji, problemami socjalizacyjnymi i zachowaniami destrukcyjnymi.
Skutki psychicznego znęcania się w okresie pierwszych trzech lat życia mogą być szczególnie głębokie. Taka forma znęcania się może pojawiać się w różnych typach rodzin, ale jest częściej spotykana w domach stresogennych z konfliktami rodzinnymi, problemami ze zdrowiem psychicznym, przemocą fizyczną, depresją lub uzależnieniami.
Chociaż istnieje kilka badań ukazujących powszechność występowania nękania psychicznego, w oświadczeniu zaznaczono, że badania dużych społeczności w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych ujawniły, że około 8% do 9% kobiet i 4% mężczyzn ujawniło narażenie na poważne nękanie psychiczne w dzieciństwie.
Oświadczenie podkreśla, że pediatrzy muszą być wyczuleni na prawdopodobieństwo nękania psychicznego, mimo że mamy niewiele dowodów na skuteczność pomocy.
Sugeruje to, że współpraca między pediatrami, psychiatrami i specjalistami ochrony dzieci jest kluczowa dla pomagania zagrożonemu dziecku.
Wraz z MacMillan oświadczenie przygotowali: dr Roberta Hibbard pediatra z Indiany, ekspert w kwestii nadużyć i zaniedbywania dzieci; Jane Barlow, profesor Zdrowia Publicznego Młodzieży na Uniwersytecie w Warwick, jak również Komitet ds. Przemocy i Zaniedbywania Dzieci, Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży i Komitet ds. Znęcania się i Przemocy wobec Dzieci.
