Według nowych badań, fizyczne i psychiczne negatywne skutki zastraszania dzieci mogą gromadzić się w nich latami. Naukowcy odkryli, że nastolatki, które były prześladowane w przeszłości oraz te, które są prześladowane obecnie, cierpią z powodu niższej jakości życia w porównaniu do tych, które były prześladowane mniej, lub wcale.
Negatywne skutki zastraszania gromadzą się w dzieciach przez lata
Naukowcy przeanalizowali wcześniejsze wyniki badań, w których spytali 4297 uczniów 5, 7 i 10 klasy z Alabamy, Teksasu i Kaliforni jak bardzo prześladowanie, którego doświadczyli, wpłynęło na jakość ich późniejszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Około 1/3 badanych była prześladowana w przeszłości. Uogólniając, ci, którzy byli prześladowani w przeszłości wypadli w tych badaniach lepiej pod kątem zdrowia psychicznego i fizycznego od tych, którzy są prześladowani obecnie. Nastolatki, które były zastraszane przez cały okres ich kariery szkolnej, wypadły najgorzej.
Zobacz również:
- O czym powinni pamiętać rodzice dbając o zdrowie dzieci?
- Mamo! Daj łyka! Czy powinniśmy pozwalać dzieciom na próbowanie alkoholu?
- Jak zorganizować życie rodzinne i wychować dzieci w zdrowej atmosferze?
- Jak wychować jedynaka?
- Uczymy przez zabawę!
- Kochać czy zawstydzać, czyli jak wychować szczęśliwe dziecko?
- Jak przeżyć bunt dwulatka?
- Świat w oczach pięciolatka – rozwój fizyczny, emocjonalny i psychiczny dziecka
Jak rozpoznać, że dziecko jest prześladowane
Wg. Laury Bogart z Boston Children’s Hospital, ubogie zdrowie psychiczne charakteryzują takie objawy, jak bycie smutnym, przestraszonym i złym. Natomiast słabe zdrowie fizyczne można rozpoznać po trudnościach z podnoszeniem przedmiotów oraz kłopotach z przejściem większych dystansów.
Nie wszystkie oznaki dają się jednak łatwo zweryfikować. Niektóre wskazówki, że dziecko jest prześladowane wymagają od dorosłego umiejętności obserwacji i interpretacji jego zachowania. Może być to np. pozornie zwykła niechęć do pójścia do szkoły. Dorosły musi być czujny, by móc zauważyć i odróżnić takie zmiany od normalnego zachowania dziecka. Bogart uważa również, iż rodzic musi być świadomy tego, czy jego dziecko należy do grupy o podwyższonym ryzyku bycia zastraszanym. Są to najczęściej dzieci posiadające wady fizyczne, otyłe, a także te o skłonnościach homoseksualnych.
Ewa Panasiuk
Komentarze do: Badania pokazują, że zastraszanie dzieci negatywnie wpływa na ich późniejsze życie