Jak wychować rozważne dziecko?

Każda mama chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Z jednej strony pragnie, aby nic złego mu się nie przytrafiło, jednak z drugiej nie chce, aby wyrosło na życiową kalekę. Odwiecznym dylematem rodzica jest to, czy lepiej chronić dziecko przed wszystkim, czy pozwolić mu żyć samodzielnie. A więc: być ostrożnym czy odważnym?

Pierwszą rzeczą, którą należy sobie uświadomić, jest to, że sposób wychowania dziecka odbije się na jego całym przyszłym życiu. Warto pamiętać też, że wychowujemy je dla świata, nie dla siebie. Jednakże trudno stosować się do tej zasady jeśli chodzi o "nasze" dziecko.

Rozważne

Wiele osób uważa, że nie można dziecku pozwalać na jego szalone zachowania. Nie ma ono wystarczającej wyobraźni ani też doświadczenia. Jego eksperymenty mogą się źle skończyć. Zbyt liberalny rodzic, pozwalający mu na wszystko, może nie zauważyć sytuacji, kiedy z dzieckiem będzie działo się naprawdę źle. Rodzice powinni wyznaczać maluchowi granice, bo to oni mają doświadczenie i wyobraźnie.

Postawa stateczna jest dużo bezpieczniejsza. Nie narażamy się na żadne ryzyko. Nasz wewnętrzny spokój nie zostaje naruszony. Dorosłe dzieci przezornych rodziców pozostają z reguły rozważne w przyszłym życiu. Jednakże oznacza to również, że nie lubią i boją się zmian i gdy znajdą się w niekomfortowej sytuacji (dokuczliwy szef, niewierny mąż) nie będą chciały niczego zmieniać. Wybiorą ciche cierpienie, a wszystko po to, by nie zaburzać swojego wewętrznego spokoju. Cicha i potulna postawa nie zaskutkuje również awansem w pracy.

Zobacz również:

Zazwyczaj chłopcy wyrastają na buntowników, chcąc naśladować swoich ojców. Jednakże dziewczynki wychowywane są na delikatne księżniczki, którym nic i nikt nie może zagrozić. Nie zawsze jednak tak się dzieje w przyszłym życiu. Ukochane córeczki nie wyrosną w ten sposób na silne i samodzielne kobiety. Oparcia będą szukały w mężczyznach, jednakże gdy ci je zawiodą, całość może skończyć się porażką.

Odważne

Z kolei powstrzymanie się od ciągłego ostrzegania dzieci, może okazać się bardzo trudne. Jako dorośli znamy konsekwencje ich działań, a więc chcemy je przestrzegać. Jednakże za częste "nie wchodź! nie próbuj! nie idź tam!" zakodowuje w ich umysłach się na zawsze – "wycofaj się, nie warto podejmować próby".

Dziecko musi uczyć się na swoich błędach. W ten sposób samo dowiaduje się, jak się zachować w danych sytuacjach.

Odważne dzieci wyrastają na odważnych dorosłych. Nie boją się licznych zmian, eksperymentów, doświadczeń. Niepowodzenie jest dla nich czymś normalnym, nigdy tragedią. Zdarzało im się przecież tyle razy przewrócić, na początku bolało, strup utrzymywał się dwa tygodnie, ale potem wszystko wracało do normy. Tak samo w dorosłym życiu. "Wszystko będzie dobrze".

Jeżeli dziecko jest ciekawe świata i odważne, nie oznacza, że nie będzie rozważne. Spróbuje czegoś, sparzy się i będzie wiedziało, jakie wyciągnąć z tego wnioski.

Do nas rodziców należy decyzja, jak chcemy wychowywać nasze pociechy. Czasami jednak warto, abyśmy się trochę pomartwili, jednakże dali dziecku wolną rękę. W ten sposób ma ono szansę wyrosnąć na silnego człowieka, który da sobie radę w życiu.