Jakie szczepienia czekają dziecko w 1 roku życia ?

Szczepimy dzieci po to, aby uniknąć chorób zakaźnych, które stanowią dla maluszków ryzyko bardzo groźnych powikłań, a nawet śmierci. Szczepienia dają możliwość wytworzenia odporności wobec chorób bez konieczności przechodzenia infekcji.

Dzięki szczepieniom dzieci nie umierają oraz nie przechodzą ciężkich powikłań przez choroby zakaźne, które kiedyś były śmiertelnym zagrożeniem.

Szczepionki zawierają antygeny, czyli substancje pobudzające układ odpornościowy do wytworzenia skutecznej ochrony przeciw wirusom i bakteriom. Szczepionki są produkowane na bazie żywych drobnoustrojów, które zostają osłabione, jak również na bazie nieżywych bakterii.

Po podaniu szczepionki organizm reaguje tak, jakby został zakażony drobnoustrojem chorobotwórczym, ale nie dochodzi do wystąpienia objawów choroby. Szczepienie imituje chorobę, a system odpornościowy rozpoznaje składniki szczepionki. Organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała i komórki odpornościowe. Szczepienia przeciw danej chorobie zazwyczaj składają się z kilku dawek.

Układ immunologiczny niemowlęcia:

jest niedojrzały jak cały jego organizm,
stopniowo traci matczyne przeciwciała,
nie potrafi walczyć z prawdziwymi drobnoustrojami, nie jest w stanie po jednej dawce szczepionki wytworzyć odpowiedniej, silnej odporności.

W momencie urodzenia dzieci posiadają pewien poziom odporności przed niektórymi chorobami dzięki przeciwciałom przekazywanym poprzez pępowinę i łożysko. Znika ona po kilku tygodniach lub miesiącach. Karmienie korzystnie wpływa dla zdrowia dziecka, lecz nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed chorobami zakaźnymi. Nie warto więc zwlekać ze szczepieniami, zwłaszcza że organizm dziecka dobrze na nie reaguje i radzi sobie z budowaniem odporności. Szczepiąc już najmłodsze niemowlęta, dajemy im skuteczną ochronę wtedy, gdy są bezbronne wobec groźnych chorób.

Zobacz również:

Bezpieczeństwo szczepionek jest sprawdzane w badaniach klinicznych. Po wprowadzeniu szczepionek do obrotu ich bezpieczeństwo jest monitorowane poprzez zbieranie informacji o występowaniu objawów niepożądanych. Najczęściej po podaniu szczepionek malucha boli miejsce wkłucia, ma lekką gorączkę i jest rozdrażniony.
Objawy te zwykle trwają krótko i ustępują bez następstw.

Szczepieniami obowiązkowymi objęte są wszystkie niemowlęta. Otrzymują je bezpłatnie. W ciągu pierwszych 24 godzin dziecko szczepi się na gruźlicę i WZW typu B. W drugim miesiącu życia w okolicach 7-8 tygodnia dziecko szczepimy przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, oraz ponownie przeciw WZW typu B.

W 3-4 miesiącu życia po 6-8 tygodniach od poprzedniego szczepienia, zaszczepiamy malca przeciwko poliomyeliti, błonicy, tężcowi i krztuścowi. W 5-6 miesiącu życia szczepimy domięśniowo przeciwko zakażeniom oraz ponownie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi. Z kolei w 7 miesiącu maluch przyjmuje trzecią dawkę WZW typu B.

Niektóre szczepienia są zawarte w Programie Szczepień Ochronnych, jako zalecane dla wszystkich dzieci lub wybranych grup. Jednak ze względu na ograniczone środki finansowe państwo nie refunduje ich kosztów. Chcąc zapewnić dziecku szeroką ochronę, warto zdecydować się na szczepienia zalecane. Chronią one przed niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi, ale nie są refundowane przez państwo z powodu ograniczonych środków finansowych. Rodzice lub opiekunowie muszą sami za nie zapłacić.

Przez zaszczepieniem twoje dziecko zostanie zważone, zmierzone i zbadane. Lekarz porozmawia z tobą na temat zachowania dziecka, sposobu karmienia, ewentualnych dolegliwości czy niepokojących objawów. Warto wcześniej zapisać wszystkie nurtujące pytania, by o niczym nie zapomnieć. Po stwierdzeniu, że twoje dziecko jest zdrowe nie ma przeciwwskazań do zaszczepienia, lekarz zapozna cię z programem szczepień ochronnych i spyta cię o wybór szczepionki. Możesz wtedy wyjaśnić wszelki wątpliwości i wspólnie z lekarzem podjąć decyzję.

Autor: Alicja Chrobak