Kiedy niemowlę zaczyna rozpoznawać mamę i dostrzegać różne przedmioty?

Noworodki widzą od urodzenia, ale początkowo niezbyt ostro. Poznawanie świata umożliwia im kontakt ze skórą, ponieważ reagują na ciepło, zimno i dotyk. Po 11-12 miesiącach życia większość dzieci (ok. 80%) widzi podobnie jak osoby dorosłe. Przez te miesiące, w rozwoju funkcji widzenia dochodzi do wielu ważnych zmian.

Etapy rozwoju funkcji widzenia:

w 1 miesiącu życia noworodek powoli zaczyna zwracać uwagę na światło, szuka jego źródła poprzez odwracanie głowy w jego kierunku;
w ok. 6 tygodniu dziecko zaczyna dostrzegać przedmioty, które ustawione są na wprost jego oczu, a pod koniec 2 miesiąca życia zaczyna wodzić oczami za tymi przedmiotami – na początku w niewielkim zakresie, ale pod koniec 3 miesiąca już w niemalże pełnym;
w pierwszych 3 miesiącach życia zdarza się, że u niemowlaka zaobserwować możemy zmienne zaburzenia równoległego ustawienia oczu, tj. zezowanie raz jednym, raz drugim okiem;
w ok. 6-8 tygodniu dziecko powoli zaczyna rozpoznawać rodziców i inne bliskie mu osoby, okazuje to min. nawiązując z nimi kontakt wzrokowy, uśmiechając się do nich lub machając rączkami na ich widok;
po 3 miesiącu życia zdrowe dziecko w sposób wyraźny wybiera to, na co chce patrzeć, w dużym stopniu jego zainteresowanie budzą biało-czarne figury geometryczne, poruszające się przedmioty, twarze bliskich osób oraz poruszające się w trakcie mówienia wargi;
po 3 miesiącu życia niemowlę zaczyna zwracać uwagę na swoje rączki, a zwłaszcza na ich ruch, można zaobserwować jak zbliża i oddala je od oczu, ten etap jest niezwykle istotny w rozwoju funkcji widzenia dziecka, gdyż pozwala uświadomić sobie przestrzeń;
w 3-6 miesiącu życia dziecko wyciąga rączki w kierunku różnych wiszących przedmiotów, by później próbować je chwytać, początkowo w dość niezgrabny sposób, by z czasem po kilku próbach sięgać po nie zakrzywionym ruchem rączki, tj. po łuku, a nie na wprost, jest to bardzo istotny etap rozwoju widzenia przestrzennego;
w ok. 6 miesiącu życia dziecko jest w stanie odróżnić osoby bliskie od osób nieznanych;
w ok. 7-9 miesiącu życia niemowlę zaczyna wykazywać dozę nieufności w stosunku do osób obcych, często wtedy pojawia się płacz, związany z nieobecnością mamy, jest to tzw. lęk separacyjny;
w 7-10 miesiącu życia dziecko wykazuje potrzebę poznawania coraz to nowszych kolorowych przedmiotów, co związane jest z szybkim przenoszeniem uwagi z jednego obiektu na drugi, niemowlę uczy się chwytać przedmioty i wykazuje duże zainteresowanie zabawkami będącymi w ruchu bądź oddalonymi o kilka metrów, takie zachowanie sprawia, że dziecko ćwiczy widzenie na odległość, w tym samym czasie zaczyna również zwracać uwagę na obrazki w książkach oraz dostrzegać niewielkie przedmioty, np. okruszki.
Po 10-12 miesiącu życia dziecko wyraźnie rozpoznaje twarze osób i potrafi zwracać uwagę na ich emocje (radość, złość, smutek, itp.)
Zobacz również:

Wzrok jest jednym z podstawowych narządów zmysłu człowieka, a sprawne widzenie stanowi istotny element w prawidłowym rozwoju dziecka. Dziecko poprzez obserwowanie zachowań ludzi, wyrazów twarzy, codziennych czynności, ruchów podczas rozmowy uczy się komunikować z otoczeniem. Jest to możliwe dlatego, że nasza pociecha widząc poszczególne zachowania stara się je naśladować.

Kiedy należy zgłosić się z dzieckiem do lekarza:

gdy maluch po 3 miesiącu życia nie nawiązuje z rodzicami żadnego kontaktu wzrokowego, nie uśmiecha się ani nie próbuje machać rączkami na ich widok;
gdy dziecko stale zezuje, a po ukończeniu 3 miesiąca życia w dalszym ciągu utrzymuje się u niego zez;
gdy źrenica dziecka ma żółty lub żółtobiały odblask;
gdy maluch ma niesymetryczne gałki oczne;
gdy źrenice dziecka są nierówne bądź poszerzone;
gdy maluch sięga po przedmioty na wprost, a nie po łuku;
gdy dziecko schwytane przedmioty zbliża tylko do jednego oka.

W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych objawów należy zgłosić się do lekarza. Nie jest jednak powiedziane, że przesądzają one o nieprawidłowym rozwoju widzenia dziecka. Wszelkie wątpliwości powinny zostać rozstrzygnięte przez lekarza. Powinien on zdecydować czy maluch ma zostać zbadany przez okulistę.