Kochać czy zawstydzać, czyli jak wychować szczęśliwe dziecko?

Każde dziecko od najmłodszych lat potrzebuje ciepła, miłości i akceptacji. Musi czuć, że jest szanowane przez najbliższych, aby samo mogło się uczyć szacunku do siebie i innych. Jak wychować szczęśliwe dziecko, aby w przyszłości wyszło w świat z poczuciem wewnętrznego bezpieczeństwa i własnej wartości?

Rodzina, która zapewnia dziecku atmosferę zaufania, zrozumienia, życzliwości i miłości, tworzy najlepsze otoczenie do realizacji pragnienia szczęścia. Niezależnie od tego, jakie jest zachowanie, wygląd i styl bycia dziecka, należy obdarzać go bezwarunkową miłością, która jest nadrzędnym jego prawem.

Zadbaj o prawidłowy rozwój swojego dziecka!

Pierwszą rzeczą, jaką matka ofiarowuje swojemu dziecku zaraz po urodzeniu jest gest przytulenia, który jest symbolem ciepła i miłości. Okazując swoją troskę poprzez tego rodzaju zachowania, pokazujemy dziecku, że może czuć się kochane i bezpieczne. Bliski, fizyczny kontakt z najbliższą osobą jest jedną z najważniejszych potrzeb dziecka. Niezaspokojenie tego pragnienia może powodować nieodwracalne zmiany psychiczne. Osoby, które w dzieciństwie nie miały do czynienia z pozytywnymi uczuciami, bardzo często zmuszają się do takich w wieku dorosłym, nawet w stosunku do własnych dzieci. Dlatego zapewnienie maluchowi szczęśliwej rodziny, pozwoli mu na odpowiedni rozwój, który będzie źródłem jego zadowolenia i odpowiednich postaw, takich jak akceptacja siebie i najbliższego otoczenia.

Licz się z jego opinią

Każdy ma prawo do własnego zdania, dlatego zawsze należy wysłuchać małego człowieka i przede wszystkim uszanować jego postawę. Kiedy dziecko czuje, że zwraca Twoją uwagę, będzie miało poczucie zrozumienia, zacznie dojrzewać w sposób stabilny i bezpieczny. Nie słuchając i nie okazując aprobaty, dziecko będzie miało trudności z zaakceptowaniem tego, kim jest, stanie się podatne na wpływy i życzenia otaczających go osób. Ważne jest to, aby dużo rozmawiać z maluchem, nie przekładać rozmowy „na później” i przede wszystkim, zawsze pytać go o jego zdanie.

Należy również pamiętać, że od momentu narodzin, każdy ma prawo do bycia sobą i pójścia swoją drogą w życiu. Często rodzice chcą kształtować swoje dzieci według własnych upodobań i wyobrażeń, podczas gdy powinni okazywać szacunek dla ich odrębności i indywidualności. Zawsze należy brać pod uwagę potrzeby, zainteresowania oraz możliwości malucha. Przede wszystkim, nie należy porównywać go z kimś innym! Błędem jest oczekiwać, że skoro starszy brat był „taki grzeczny” w dzieciństwie, to młodszy też będzie. Każde dziecko jest odmienne i wychowuje się w wymiarze indywidualnym.

Zobacz również:

Przypomnij sobie czasy dzieciństwa…

Poświęć chwilę dla swojego malucha, aby samemu sobie przypomnieć jak to wyglądało, gdy było się małym. Pozwól sobie na to, czego na co dzień nie ma w świecie dorosłych – na wspólną zabawę, nieschematyczną bądź opartą na regułach ustalonych przez dziecko. Zabawa powinna koncentrować się wokół pasji i idei, aby rozwinąć w dziecku zmysł dyrygenta. Daj się poprowadzić dziecku w świat jego wyobraźni, pozwól na samodzielność, która stworzy okazję do tego, aby dziecko cieszyło się z własnych dokonań. Kiedy będzie widziało, że Ty w niego wierzysz, ono uwierzy w siebie podwójnie!

Nie zawstydzaj malucha

Uczucie wstydu u dzieci można wywołać na wiele sposobów, jednak wszystkie mają podobny skutek – dziecko nabiera przekonania, że nie zasługuje na miłość. Obrzucanie dziecka nieodpowiednimi określeniami może stać się brzemienne w skutki. Utrata panowania nad sobą nie powinna być żadnym usprawiedliwieniem. Nie powinno się krytykować dziecka i upokarzać go , gdyż sytuacje takie sprawiają, że maluchy nie tylko wstydzą się samych siebie, ale też mają bardzo niską samoocenę. Ważne, aby uczestniczyć w ważnych dla dziecka wydarzeniach takich jak pierwszy mecz piłki nożnej, czy wywiadówki, by dziecko czuło, iż w rodzicach zawsze odnajdzie wsparcie i pomoc, a jego potrzeby są dla nich nadrzędne. Taką postawą okażemy poparcie i szacunek wobec pociechy.

Uczucie wstydu dotkliwie rani dzieci, należy więc w dużym stopniu uważać na to, co się mówi i w jaki sposób się zachowuje. Ważne jest, aby szanować jego uczucia i prywatność, nie roztrząsaj więc przy obiedzie z rodziną problemów dziecka związanych np. z moczeniem nocnym, gdyż może poczuć się upokorzone. Z kolei sceny zazdrości i awantur często prowadzą do utraty panowania nad sobą, dlatego też lepiej nie stawiać swoich pociech w kłopotliwych sytuacjach, gdyż tego rodzaju wspomnienia pozostają w psychice na długi czas. Należy pamiętać, że odpowiednia atmosfera w rodzinie jest podstawowym czynnikiem szczęścia dziecka. Zamiast wstydu, lepiej zapewnić poczucie więzi, wspólnoty, solidarności i tolerancji.

Uważaj na to, co mówisz

Czasami podświadomie, zupełnie nie mając złych intencji, mówimy dziecku słowa, które mogą je bardzo zranić. np. : „Nie będę Cię kochać, jeżeli nie postąpisz tak, jak mówię”. Należałoby takie zdanie przeformułować, mówiąc: „Kocham Cię, ale nie zawsze kocham to, co robisz”. Oczywiście, grożąc dziecku można skutecznie wymusić na nim posłuszeństwo – natomiast pogróżki związane z odebraniem uczucia („Nie będę Cię kochać”) są nieprawidłowe, ponieważ miłość jest fundamentem poczucia bezpieczeństwa każdego człowieka.

Przyklejanie maluchowi etykietek typu „Ty bałaganiarzu/marudo”, może doprowadzić do odwrotnego skutku, mianowicie dziecko zacznie zachowywać się dokładnie tak, jak do niego się mówi. Nie powinno się również porównywać malucha do starszego rodzeństwa mówiąc, że siostra była „taka spokojna i ułożona”, gdyż wzbudzi to jego niechęć wobec brata czy siostry i w żadnym razie nie zmotywuje do lepszego zachowania.

Zapewniaj o swojej miłości

Nawet gdy dziecko wie, że je kochamy, zawsze należy przy jakiejś okazji zapewnić, że tak faktycznie jest. Dziecko potrzebuje pewności i stabilności, aby zawsze wiedziało, że jest otoczone matczyną miłością. Mówiąc „przecież wiesz, że Cię kocham” zawsze dbaj o to, aby słowa szły w parze z czynami.

Pamiętajmy, że klimat życia rodzinnego tworzą dorośli, którzy są przykładem dla swoich dzieci. Decydującą rolę w rozwoju uczuć dziecka mają stosunki między rodzicami, ich podejście do życia i wartości. Zawsze należy oddziaływać na dziecko tak, aby uczucia pogodne i radosne dominowały nad smutnymi i przygnębiającymi. Na pytanie postawione na początku odpowiadamy więc: należy zdecydowanie kochać!

Autor:

Paulina Poznańska