Mangan w wodzie pitnej szkodzi rozwojowi intelektualnemu dzieci

Mangan zawarty w wodzie pitnej ma być, prawdopodobnie, związany z zaburzeniami rozwoju intelektualnego, według rezultatów wynikających z nowego badania kanadyjskiego. Aby uniknąć więc ryzyka, autorzy badania proponują obniżyć o połowę dozwolony próg koncentracji manganu, zdefiniowany przez WHO.

Nadmiar manganu w wodzie pitnej ma być więc niebezpieczny dla ilorazu inteligencji (IQ) dzieci? Według prac przeprowadzonych w Quebeku, poczynając od pewnego progu, w każdym razie, ma istnieć pewna bezpośrednia relacja między obecnością tego metalu w wodzie pitnej i niektórymi zaburzeniami rozwoju intelektualnego u ludzi.

Pani Maryse Bouchard z Uniwersytetu w Montrealu przypomina, że w silnych dawkach, mangan staje się wręcz neurotoksyczny i może wywołać zaburzenia przypominające chorobę Parkinsona: problemy z motoryką, luki w pamięci, a także oznaki depresji...

Badania na dzieciach

Pani Maryse Bouchard pochyliła się więc nad kwestią manganu zawartego w wodzie pitnej, przeprowadzając badania nad grupą do tej pory przez naukowców ignorowaną: na dzieciach.

Aby tego dokonać, zainteresowała się ona 362 dziećmi w wieku od 6 lat do 13 lat, pochodzących z ośmiu gmin w Belle Province. Miasto, o którym mowa, zostało wybrane z powodu różnych stężeń manganu odkrytych w jego sieciach wodociągowych, jak wyjaśnia badaczka.

Metal ten, w rzeczywistości, jest naturalnie obecny w wodach podziemnych. Ale jego zawartość zmienia się w zależności od geologii danego regionu.

Rezultat: im większa jest ekspozycja na mangan, tym bardziej dzieci zdaja się być narażone na zaburzenia koordynacji motorycznej i zaburzenia pamięci, zarówno długo- jaki i krótkoterminowe. Według autorki, zaburzenia te pojawiają się już na progu 200 mikrogramów na litr (µg/l), a więc bardzo poniżej tolerowanego progu 400 µg/l, który został określony w normach ustalonych przez Światową Organizację Zdrowia.

W przebiegu testów badających IQ, Maryse Bouchard odkryła różnicę 6,6 punktów na obu krańcach badanej grupy. W konsekwencji, pani Marysse Bouchar proponuje ustanowienie bezpiecznego progu manganu na 140 µg/l .

Mangan pochodzący z różnych źródeł nie ma takiego samego działania

Mangan obecny w produktach żywnościowych, przede wszystkim w zbożach, w orzechach, zielonych warzywach i w zielonej herbacie, także został wzięty pod uwagę. Dobra nowina: ten rodzaj źródła manganu nie jest związany z deficytami poznawczymi albo motorycznymi.

Mangan z produktów żywnościowych nie jest prawdopodobnie absorbowany przez organizm w ten sam sposób, podsumowuje badaczka.

Nie ma ryzyka?

Na tym stadium, nie ma zgody wśród naukowców, co do przyznania, że mangan pochodzący z wody i mangan z produktów żywnościowych nie mają takiego samego przeznaczenia w organizmie. O ile nie istnieje w wodzie „coś”, co rozpuszczałoby mangan i sprzyjałoby jego absorpcji przez układ pokarmowy, w odróżnieniu do form nierozpuszczalnych.

We Francji, dekret 2001–1220 z 20 grudnia 2001 roku odnośnie „wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi z wyjątkiem naturalnych wód mineralnych”, ustalił stałe wartości orientacyjne manganu. W kraju tym, tak samo jak i w Europie, dopuszczalny poziom manganu w wodzie pitnej został ustalony na 50 µg/l. Nie ma więc powodów do niepokoju, tym bardziej, że ta norma jest podyktowane raczej przez troskę o jakość wody (kolor...) niż o bezpieczeństwo. Wartość bezpieczna, która ma większe znaczenie w tej dziedzinie, jest więc wartością ustaloną przez WHO.