„Sfabrykowana” choroba u dziecka: lekarze muszą być czujni

Według badaczy z McMaster University w Kanadzie, lekarze powinni być czujni na tę postać wyzyskiwania dziecka, choć przyznają jednocześnie, że tak naprawdę bardzo niewielka liczba opiekunów i rodziców „fabrykuje” choroby u swoich podopiecznych.

Zdaniem dr Harriet MacMillian jednak, współautorki badania z Michael G. DeGroote School of Medicine, lekarze często nie zauważają tego typu przypadków, które mogą być powszechniejsze niż nam się wydaje.

Najnowsze badanie na ten temat ukaże się we wrześniowym wydaniu Pediatrics.

Celem autorów artykułu jest dostarczenie lekarzom wyczerpujących informacji na temat sfabrykowanych chorób u małoletnich pacjentów, w przypadku których proporcja śmiertelności, długoterminowego upośledzenia i urazów wynosi od 6 do 9%.

Nad sfabrykowanymi chorobami, co jest zjawiskiem znanym jako syndrom Munchausena (opiekun dziecka celowo powoduje u niego problemy zdrowotne), specjaliści dyskutują od lat 80 XX wieku.

Dr MacMillian wyjaśnia, iż zaproponowany przez nią nowy termin, czyli „sfabrykowana choroba u dziecka”, kładzie raczej nacisk na małoletniego pacjenta, a nie na motywacje jego opiekuna.

Celem jej badania jest zaalarmowanie i poinformowanie pediatrów i lekarzy, iż choroba sfabrykowana obejmuje nie tylko fizyczne objawy, ale także psychiatryczne.

Ponieważ jest to względnie rzadka postać wykorzystywania, pediatrzy powinni być podejrzliwi w każdym przypadku, kiedy mają do czynienia z dzieckiem z utrzymującą się albo nawracającą chorobą, której nie można wyjaśnić, a zwłaszcza wtedy, kiedy objawy wydają się „niewiarygodne”.

Dr MacMillian dodaje: - Nie ma typowych objawów tej postaci wykorzystywania dziecka. Pacjent może pojawić się ze wszystkimi możliwymi symptomami, począwszy od wstrząsów, skończywszy na krwawieniach, ADHD czy infekcje układu moczowego.

Dlatego jej zdaniem pediatrzy powinni przeprowadzać za każdym razem bardzo staranny wywiad lekarski wraz z dokładnym badaniem fizycznym, a także komunikować się ze wszystkimi innymi lekarzami, którzy również zajmowali się lub zajmują w dalszym ciągu danym pacjentem.

Dr MacMillan podsumowuje: - Ważne jest, żeby pediatrzy zbierali kompletne informacje do postawienia właściwej diagnozy.