Stopa końsko-szpotawa u dziecka
Przyczyny tego schorzenia nie są do końca jednoznaczne. Może nią być np.; nieprawidłowe ułożenie płodu w brzuchu matki, ale sporo mówi się także o źródłach genetycznych mogących być powodem stopy końsko szpotawej. Występuje w przypadku jednego bądź dwu narodzin na tysiąc. Dotyczy zazwyczaj chłopców, u dziewczynek występuje 2-3 razy rzadziej. Wada występuje najczęściej na obu nogach.
Jest kilka podziałów w zależności od stopnia zmian występujących w stopach. Popularny w diagnozowaniu skali zmian jest podział Dimeglio, który wprowadził czterostopniową skalę zaawansowania wady: stopa miękka, stopa miękko - twarda, stopa twardo - miękka i stopa twardo - twarda. Skala ta jest pomocna w ustalaniu późniejszego leczenia.
Głównymi objawami, które można już dostrzec zaraz po urodzeniu dziecka są stopy skierowane do środka, mające sierpowaty kształt. Wewnętrzna krawędź stopy jest uniesiona i skrócona, dlatego jest ona znacznie bardziej wysklepiona (uniesiona ku górze). Natomiast zewnętrzna krawędź bardziej się uwypukla, co powoduje to, że chory chodzi głównie na tej części stopy, którą nadmiernie obciąża. Charakterystyczne są także młotkowate palce. Kolejnym objawem widocznym dopiero u starszych dzieci i u dorosłych jest wyszczuplenie łydki spowodowane mniejszą ilością włókien mięśniowych.
Zobacz również:
Jeśli chodzi o leczenie stopy końsko-szpotawej należy je zacząć jak najwcześniej, najlepiej już w kilka dni po narodzeniu dziecka. Początkowe leczenie opiera się na masażach połączonych z unieruchamianiem nogi opatrunkiem gipsowym dla utrwalenia uzyskanej korekty. Masaże są wykonywane co kilka dni a później rzadziej co jeden - dwa tygodnie. Po około pół roku tego typu leczenia można przystąpić do leczenia operacyjnego w celu doprowadzenia do właściwego ułożenia kości stopy oraz wydłużenia mięśni, co pomoże poprzez prawidłowe podparcie usprawnić chód. Operacyjnie u dzieci do lat sześciu zmiany chirurgiczne są przeprowadzane na tkankach miękkich. Operowanie kości stopy i co za tym idzie trwałe skorygowanie wady jest praktykowane dopiero po szóstym roku życia dziecka. Po operacji konieczne jest długie unieruchomienie. Poza tym konieczne jest specjalne obuwie i odpowiednie urządzenia zabezpieczające. Leczenie operacyjne nie jest jednak konieczne, jeżeli daje dobre rezultaty leczenie tzw. zachowawcze (wspomniane wcześniej ustawianie stopy przy pomocy opatrunków gipsowych), wspomagane specjalnym obuwiem noszonym nawet przez okres dwóch lat (metoda Ponsetiego). Niestety w dużym stopniu, nawet po leczeniu operacyjnym jest duża ilość nawrotów objawów.
Komentarze do: Stopa końsko-szpotawa u dziecka