Więcej aktywności fizycznej w szkole ma sprzyjać sukcesom w nauce

Więcej godzin poświęconych aktywności fizycznej w środowisku szkolnym być może jest w stanie zwiększyć szkolną wydajność uczniów, nawet jeśli skróci się godziny poświęcone nauczaniu innych przedmiotów. Takie wnioski potwierdza pan François Trudeau, który na konferencji przedstawił wpływ aktywności fizycznej młodych ludzi na sukcesy w szkole. Konferencja odbyła się w ramach Dni Zdrowia Publicznego, które mają miejsce co roku w Kanadzie.

Zdaniem pana François Trudeau, który jest dyrektorem Departamentu nauk nad aktywnością fizyczną na Uniwersytecie w Quebeku w Trois-Rivières, władze odpowiedzialne za szkolnictwo wahają się, czy zmniejszyć ilość godzin przeznaczonych na naukę, po to, aby przeznaczyć więcej czasu na aktywność fizyczną, ponieważ obawiają się „spadku wydajności naukowej u uczniów”.

Jeśli utnie się do 5 godzin lekcyjnych tygodniowo, aby zastąpić je przez aktywność fizyczną, uczniowe mają osiągać podobne rezultaty – jeśli nie lepsze – jak te, które mieli wcześniej. Takie są właśnie wnioski, do których doszedł pan François Trudeau, po przeprowadzeniu analizy różnych badań, która została opublikowana w 2008 roku.

Nawet, jeśli obetniemy godziny przeznaczone na nauczanie, połowa badań ma wskazywać, że zwiększając ilość czasu przeznaczonego na edukację fizyczną, pozwalamy uczniom utrzymywać równie dobre rezultaty, wyjaśnia pan François Trudeau. A to oznacza, dodaje naukowiec, że ich zdolności tak naprawdę się poprawiają, ponieważ w rzeczywistości mają mniej godzin lekcyjnych.

Druga połowa badań przeanalizowanych przez pana François Trudeau wykazywała, że wyniki w szkole nawet się poprawiły.

Dlaczego brać najpierw na cel szkołę, aby zwiększyć poziom aktywności fizycznej u młodych ludzi? Ponieważ 98% dzieci chodzi do szkoły, przypomina François Trudeau. Jest ona dostępna dla wszystkich, niezależnie od środowiska, z którego się wywodzimy, dodaje naukowiec.

Zaobserwowano już zresztą, że młodzi ludzie pochodzący z biednych środowisk, którzy oddają się aktywności fizycznej pozalekcyjnej, mają lepsze rezultaty w naukach matematyczych niż ci, którzy się nie ruszają. Sądzimy, iż to obecność dorosłych w środowisku szkolnym i pozaszkolnym wpływa na tych młodych ludzi: widzą więcej modeli dorosłych, a to ich motywuje, żeby chodzić do szkoły, wyjaśnia pan Trudeau.

Zresztą, badanie amerykańskie, które wkrótce zostanie opublikowane, dorzuca jeszcze ze swej strony, iż uczniowie prowadzący siedzący tryb życia i mający nadwagę, doświadczają także zaburzeń metabolicznych, które jeszcze nasilają problemy z uczeniem. Dlatego tak ważne jest zmuszanie do ruszania się młodych ludzi w środowisku szkolnym.

Otyłość sięgnęła już szczytu wśród młodych ludzi

Badacz przy Dyrekcji sportu oraz aktywności fizycznej ministerstwa edukacji, czasu wolnego oraz sportu (MELS) w Kanadzie, pan Guy Thibault, sądzi, iż rodzice zaczęli w końcu brać pod uwagę liczne komunikaty, które miały na celu pobudzenie dzieci do aktywności fizycznej.

Zaobserowaliśmy ostatnio lekkie zmniejszenie poziomu otyłości u tych młodych ludzi, obywateli Quebeku, podtrzymuje pan Guy Thibault. Jest jeszcze zbyt wcześnie, aby mówić o postępach w tej dziedznie, ale możemy uważać, że otyłość sięgnęła już swojego szczytu.

Jakby nie było, statystyki mówią, iż jeden młody człowiek na dwóch rusza się zbyt mało w Quebeku. Ta sytuacja wygląda jeszcze gorzej w przypadku nastolatków:

w 2004 roku, wśród dzieci w wieku od 6 do 11 lat, jeden chłopiec na czterech (26,5 %) oraz jedna dziewczynka na dwie (49,2 %), przeznaczali mniej niż 7h tygodniowo na aktywność fizyczną;

w 2008 roku, wśród nastolatków w wieku od 12 do 17, jeden chłopak na dwóch (47,5 %) oraz blisko dwie dziewczyny na trzy (64,7 %) nie przekroczyło nawet tego progu.

Między dzieciństwem a wiekiem nastoletnim więc następuje więc bardzo poważny spadek aktywności fizycznej, w szczególności wśród dziewcząt.

Według Guy’a Thibault, należy zaproponować młodym ludziom zróżnicowaną aktywność fizyczną, bez ograniczania się do ściśle określonej ilości minut przeznaczonych na ćwiczenia każdego dnia. W dziedzinie aktywności fizycznej, zrobić niewiele to już jest dużo, a zrobić więcej, to zawsze lepiej, podkreśla Guy Thibault.

Poza tym, Guy Thibault przypomina rodzicom, aby unikali wywierania presji na dzieciach, które uprawiają sport, a także, aby nie przedstawiali aktywności fizycznej jako ciężkiego obowiązku pańszyźnianego. Przyjemność i zabawa to dwa podstawowe elementy, które powinne kojarzyć się ze sportem, podkreśla Guy Thibault.

Wreszcie, jak uważa Guy Thibault, każdy powinnien odgrywać swoją rolę dobrego obywatela. To znaczy, upewniać się, czy administracja miejska i szkolna stwarzają warunki sprzyjające naturalnej aktywności fizycznej każdego rodzaju, zdrowej i wesołej.

Korzyści poza dobrą formą fizyczną

Oto podstawowe konkluzje, które wynikają z badań przeanalizowanych przez François Trudeau, dotyczących wpływu aktywności fizycznej na sukcesy w nauce szkolnej:

Zwiększenie liczby zajęć z wychowania fizycznego poprawia rezultaty szkolne, nawet przy redukcji liczby godzin poświęconych innnym przedmiotom.

I na odwrót, poświęcanie godzin wychowania fizycznego na korzyść większej ilości godzin przeznaczonych na nauczanie innych przedniotów, wcale nie poprawia wydajności uczniów, a w dodatku może być szkodliwe dla zdrowia młodych ludzi.

Aktywność fizycza ma mieć pozytywne działanie na niektóre czynniki determinujące powodzenie w szkole, wśród których jest: zachowanie w klasie, szacunek do siebie, obraz siebie, samoocena, satysfakcja dotycząca szkoły, a także uczucie przynależności do szkoły.

Młodzi ludzie, którzy uważają się za sportowców, przejawiają mniejsze tendencje do przeszkadzania na lekcjach, poza tym, iż zwiększa się ich poziom satysfakcji związany ze szkołą oraz poczucia przynależności – dwa czynniki determinujące, które zapobiegają porzuceniu szkoły.

Większa ilość aktywności fizycznej u dzieci, które cierpią na zaburzenia zachowania oraz uczenia się, przejawia się lepszymi wynikami w szkole oraz lepszym zachowaniem na lekcjach.

Wpływ aktywności fizycznej na powodzenie w szkole utrzymuje się przez długi czas.

Poza powodzeniem na studiach uniwersyteckich, wyportowani młodzi ludzie ze środowisk elitarnych przejawiają tendecję do odnoszenia większych sukcesów na rynku pracy niż niesportowcy.