Około dwojga na troje dzieci doświadcza wydarzeń traumatycznych przed ukończeniem 18 roku życia. Poza tym wysokim wskaźnikiem, mało wiemy o efektywności rodzajów leczenia ukierunkowanego na zapobieganie i łagodzenie symptomów stresu traumatycznego, którego mogą doświadczać dzieci mające za sobą takie wydarzeniach - według naukowców z RTI International, University of North Carolina School of Medicine, RTI-UNC Evidence-based Practice Center i Boston Medical Center.
Artykuł opublikowany w Pediatrics, podsumowuje wyniki badań nad kliniczną interwencją u dzieci poniżej 18 roku życia, które doświadczyły przynajmniej jednego traumatycznego wydarzenia, jak na przykład wypadek, katastrofy naturalne, przemoc, wojna czy brak politycznej stabilizacji.
Oddzielne badania uwzględniają sposoby interweniowania w przypadku tego rodzaju traum. Badania są sponsorowane przez U.S. Agency for Healthcare Research and Quality.
Po zapoznaniu się z 6,647 streszczeń, badacze znaleźli 21 prób i 1 badanie kohortowe, które spełniają kryteria. Tylko kilka metod leczenia psychiatrycznego wykazało możliwe korzyści dla dzieci, które przeszły traumę.
Najbardziej obiecującą jest szkolna psychoterapia, która zawiera elementy terapii behawioralnej. To podejście jest związane ze zmianami w symptomach stresu pourazowego, lęku, depresji czy złości. Badania nie znalazły żadnych dowodów na skuteczność leczenia farmaceutycznego.
Zobacz również:
„Obecne dowody dostarczają tylko małego wglądu w najlepsze metody leczenia dzieci ze stresem posttraumatycznym”, mówi Valerie Forman-Hoffman, doktor, epidemiolog w RTI International i prowadząca badanie.
„To odrobinę zniechęcające, zważywszy na ostatnie strzelaniny w szkołach i innych miejscach, gdzie ofiarami są dzieci. Nie mamy po prostu wystarczająco dużo podstawowych dowodów określić najlepsze metody leczenia”, dodaje.
Adam Zoltor, lekarz rodzinny na University of North Carolina i współautor badań, zgadza się z nią: „Te badania są sygnałem do działania. Interwencja psychoterapeutyczna może przynieść korzyści dzieciom, które doznały traumy, ale potrzeba więcej badań, by postawić ostateczny wniosek. Trauma jest powszechnym i cennym źródłem dziecięcych dolegliwości psychologicznych, zatem poznanie najbardziej efektywnych form leczenia może być przełomowe.”
Autorzy sugerują zwiększenie zainteresowania tematem wśród agencji finansowych, klinik, badaczy, polityków i innych autorytetów w dziedzinie zdrowia publicznego, by wesprzeć dalsze, dobrze zaprojektowane badania, które mogą poszerzyć wiedzę o podstawowych dowodach.
Sugerują oni, że przyszłe badania powinny poszerzyć zasięg i uwzględnić takie kwestie, jak podejmowanie zachowań ryzykownych i samobójczych, czy skupienie się na długoterminowych wskaźnikach rozwoju i funkcjonowania.
red. Katarzyna Topolska
Komentarze do: Wszechobecna trauma