Zabawa w udawanie niekoniecznie ma kluczowe znaczenie dla rozwoju dziecka

Nowe badania na University of Virginia, opublikowane w bieżącym internetowym wydaniu czasopisma Psychological Bulletin, wskazują, że odtwarzanie ról/udawanie było świetną zabawą dla dzieci w wieku przedszkolnym, ale nie jest to aż tak istotne dla rozwoju dziecka, jak wcześniej sądzono. Udawanie to jakakolwiek zabawa, która angażuje dziecko - samo, z rówieśnikami bądź dorosłymi.

W grze tej włącza się wyobraźnia, dzięki której tworzy się świat fantazji lub sytuacji, takich jak "udawanie" odgłosów samochodów lub też odgrywanie rozmów przy pomocy lalek.

Zabawa w udawanie powszechnie uważana jest, zarówno przez psychologów jak i nauczycieli oraz rodziców, za istotny czynnik prowadzący do zdrowego rozwoju intelektualnego dziecka, co zostało dowiedzione na podstawie wielu kluczowych badań, przerowadzanych od ponad czterech dekad.

Aczkolwiek w najnowszych badaniach University of Virginia, czyli po gruntownym przeglądzie ponad 150 testów, gdzie szukano potwierdzenia znaczenia zabawy w udawanie dla rozwoju psychicznego dzieci, znaleziono niewielką albo też nie znaleziono żadnej zależności między tą zabawą a rozwojem dziecka.

Większość z wcześniej prezentowanych dowodów na prawdziwość stwierdzenia, że zabawa w udawanie przyczynia się do rozwoju dziecka, pochodzi z wykazującej braki metodologii - tak uważa Angeline Lillard, główna autorka najnowszych badań oraz profesor psychologii na University of Virginia w College of Arts & Sciences.

Co więcej, według niej, osoby badające mogły być stronnicze, ponieważ wiedziały, że dzieci poddawane testom bezpośrednio przed badaniem bawiły się u udawanie dorosłych.

Nie znaleźlismy znaczących dowodów na to, że zabawa  przyczynia się do rozwoju kreatywności, inteligencji czy rozwiązywania problemów - powiedziała Lillard. - Jednak odkryliśmy dowody na to, że zabawa ta może mieć dobry wpływ na język, narrację, rozwój społeczny oraz samoregulację.

Jeśli spojrzeć na badania, które zostały wykonane, przychodzi to bardzo szybko - mówi Lillard. - Być może, testowaliśmy nie to, co trzeba. W przyszłym eksperymencie może się okazać, że było to dobrze zrobione i znajdziemy w tej zabawie w udawanie coś, co jest skuteczne dla rozwoju, ale w tej chwili twierdzenia te są przesadzone.Taki jest nasz wniosek, który nasuwa się po uważnym przeczytaniu wcześniejszych badań.

Jak podkreśla Lillard, poszczególne elementy obecne podczas zabawy w udawanie, takie jak: swoboda dokonywania wyborów, prowadzenie własnych interesów, negocjacje z rówieśnikami oraz fizyczna interakcja z rzeczywistymi obiektami - są cenne, zwłaszcza z odpowiednimi wskazówkami dorosłych.

Warunki te zachodzą zarówno w trakcie gry w udawanie jak i w innych działaniach dzieci w wieku przedszkolnym związanych z zabawą, które zachęcają do odkrywania własnych zainteresowań i talentów, które to metody stosuje się w szkołach Montessori.

Zabawa w udawanie jest również ważna w stawianiu diagnozy dla dzieci między 18 miesiącem życia a 2 rokiem życia - mówi Lillard. Całkowity brak zabawy w udawanie, wśród dzieci w niewielkim przedziale wiekowym, może wskazywać na autyzm i sugeruje, iż takie dzieci powinny zostać poddane ocenie choroby pod względem innych objawów neurologicznych.

Jak mówi Lillard, narastającym problemem jest trend w szkołach, opierający się na intensywnych przygotowaniach do badań, gdzie organizuje się nieformalny czas zabawy - co w rezultacie prowadzi do debaty, czy we wczesnych programach nauczania powinny zawierać się materiały i czas potrzebny do zabawy w udawanie.

Czas zabawy jest ważny w szkole - mówi Lillard - Kiedy dzień szkolny składa się z siedzienia przy biurku i słuchania nauczycieli, zaangażowanie się w zabawę przywraca uwagę, a ćwiczenia fizyczne poprawiają jakość uczenia się, co zostało dowiedzione.

Zabawa w udawanie, według Lillard, ma pozytywny wpływ na relację między dziećmi a dorosłymi, z którymi się bawią, co jest bardzo ważnym czynnikiem przyczyniającym się do zdrowego rozwoju dzieci.