Zredukować długoterminowe efekty niedoboru żelaza

Niedobór żelaza to światowy problem zdrowotny, w szczególności w rozwijających się krajach i pośród kobiet ciężarnych, jak również pośród niemowląt. W dzieciństwie, niedobór tego pierwiastka jest związany ze słabymi wynikami rozwoju kognitywnego, motorycznego, społecznego i emocjonalnego.

W nowym badaniu, opublikowanym w The Journal of Pediatrics, naukowcy prezentują wyniki 25-letnich obserwacji, prowadzonych w Kostaryce.

Dr Betsy Lozoff i jej współpracownicy z University of Michigan, Oakland University i Instituto de Atención Pediátrica w Kostaryce, przez 25 lat obserwowali 191 uczestników z miejskiej społeczności blisko San Jose. Na początku badania uczestnicy mieli od 12 do 23 miesięcy.

Analiza porównała niemowlęta z przewlekłym ciężkim nieodborem żelaza z niemowlętami, które miały wystarczające poziomy tego pierwiastka przed i/albo po terapii.

Wszystkie niemowlęta z niedoborem otrzymywały żelazo przez 3 miesiące, ale ponieważ niedobór najprawdopodobniej trwał o wiele dłużej, zanim został zidentyfikowany, u niektórych uczestników w dalszym ciągu poziom żelaza był mały, nawet po terapii, a niektóre z nich chorowały nawet na anemię.

W kolejnych obserwacjach uczestniczły 122 osoby, już jako dorośli.

Przeciętnie, 33 osoby dorosłe, które miały przewlekły niedobór żelaza jako niemowlęta, kształciły się o 1 rok krócej i miały mniejsze szanse na ukończenie szkoły wyższej oraz na kontynuowanie edukacji i małżeństwo niż inni – obliczyli badacze.

Dodatkowo, osoby te miały gorsze zdrowie emocjonalne i odczuwały więcej negatywnych uczuć.

Wyniki były lepsze u tych uczestników, u których 3-miesięczna trapia załagodziła niedobory żelaza.

Jak uważa dr Lozoff, te obserwacje sugerują, że terapia żelazem pomaga zapobiegać wielu niepożądanym problemom zdrowotnym, jeżeli pierwiastek ten zostanie podany na czas, zanim jego niedobór stanie się przewlekły i ostry.