Antydepresanty uśmierzają tylko niektóre objawy PMS

Antydepresanty są czasami używane do leczenia syndromu przedmiesiączkowego PMS, ale syndromy specyficzne dla każdej kobiety mogą być wskazówką, czy dane lekarstwo może oferować jakąkolwiek pomoc, stwierdza nowe badanie. Badacze odkryli, że na 447 kobiet w próbach klinicznych nad sertraliną (Zoloft) i PMS, te kobiety, które miały „mieszane objawy” – wiele fizycznych i psychologicznych objawów – miały większe szanse na uzyskanie poprawy.

Natomiast, kobiety, które miały głównie fizyczne objawy PMS, uzyskiwały niewielką poprawę, chyba że miały poważne wzdęcia oraz wrażliwość piersi.

Wiele kobiet ma objawy takie jak właśnie wzdęcia, wrażliwość piersi, bóle głowy oraz stres emocjonalny, na krótko przed menstruacją. Często, można je uśmierzyć dzięki zmianie diety, ćwiczeniom oraz lekom przeciwbólowym dostępnym bez recepty.

Ale w przypadku niektórych kobiet, PMS jest na tyle silny, że przeszkadza w codziennym życiu, a antydepresanty znane jako SSRIs czyli selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, mogą być w takiej sytuacji przepisywane.

Badania również odkryły, że antydepresanty mogą pomóc niektórym kobietom z PMS oraz z przedmenstruacyjnymi zaburzeniami dysforycznymi (premenstrual dysphoric disorder, PMDD), czyli z ciężką postacią PMS, która dotyka jedynie niewielkiego procenta kobiet.

Około 40% kobiet, które próbowały leków SSRI, nie odniosło z tego żadnych korzyści. Jest ogromna liczba objawów PMS, a skala ich intensywności jest również duża, mówi pani Ellen W. Freeman, badaczka i profesor ginekologii i położnictwa na uniwersytecie University of Pennsylvania w Pensylwanii, w Stanach Zjednoczonych, która prowadziła nowe badanie.

Odkrycia te, jak powiedziała badaczka, sugerują, że kobiety, których objawy są przede wszystkim fizyczne, nie uzyskają wielkiej pomocy zażywając leki SSRI. Poza sertraliną, inne leki SSRI zatwierdzone dla leczenia PMDD, zawierają fluoksetynę (Sarafem) i paroksetynę (Paxil).

Żaden lek SSRI nie jest jest zatwierdzony do leczenia PMS, mówi profesor Ellen W. Freeman. Ale lekarze mogą je przepisywać na objawy PMS, a kliniczne próby objęły nie tylko kobiety z PMDD, ale również z bardzo ciężkimi objawami PMS. Bieżące badania, opublikowane w dzienniku Obstetrics & Gynecology, są oparte na rezultatach wynikających z tych prób klinicznych.

Zespół, którym kierowała pani profesor Freeman, skupił się na 447 kobietach z PMS albo z PMDD, które w sposób przypadkowy zostały przypisane bądź do zażywania sertraliny, bądź nieaktywnego placebo. Większość kobiet w badaniu miała „mieszany” podtyp PMS albo PMDD – co oznacza, że miały znaczące fizyczne albo psychiczne objawy.

I okazało się, że kobiety te miały większe szanse na wyciągnięcie korzyści z antydepresantów, jak odkrył zespół,  którym kierowała pani profesor Freeman. Blisko dwie trzecie kobiet doniosło o pięćdziesięcioprocentowej poprawie w czasie trzech cykli menstruacyjnych, w porównianiu do 42% kobiet, które zażywały placebo.

Kobiety z mieszanymi objawami miały generalnie poważniejszy PMS, ponieważ miały większą liczbę znaczących objawów, wyjaśnia pani profesor Freeman. Z drugiej strony, sertralina była mniej skuteczna u kobiet z podstawowymi fizycznymi objawami PMS.

Jak sugeruje pani profesor Freeman, kobiety, które szukają leczenia na PMS, powinny porozmawiać ze swoim lekarzem na temat tego, jakie dokładnie mają objawy i jak ciężkie. Jeżeli dominują objawy fizyczne, wydaje się nieprawdopodobne, żeby leki SSRI pomogły, podkreśla uczona.

Leki antykoncepcyjne są również opcją leczenia bardziej poważnych objawów PMS. A jak dodaje jeszcze profesor Freeman, kolejne badania powinny skupić się nad tym, czy kobiety z różnymi objawami PMS odpowiadają inaczej na leczenie pigułkami antykoncepcyjnymi.

Tak jak w przypadku wielu leków, z SSRI wiążą się również skutki uboczne: bóle głowy, mdłości, problemy ze snem, zaburzenia seksualne; a u nastolatek i młodych dorosłych również większe ryzyko samobójczych zachowań.