Mężczyźni pozbawieni kobiet umierają wcześniej

Ewolucja demograficzna w Chinach i w Indiach zagraża spodziewanej długości życia mężczyzn. «Sex-ratio», proporcja płci. W ten sposób biologowie i demografowie określają proporcje samic i samców na łonie gatunku, który rozmnaża się płciowo. Bez trudu możemy zrozumieć, że przetrwanie gatunku wymaga równych proporcji, albo prawie równych, obydwu rodzajów, na co pozwala generalnie przypadkowość praw reprodukcji.

Jednakże, nie możemy tego powiedzieć, jeśli chodzi o gatunek ludzki. W niektórych krajach bowiem, bardzo przeludnionych, takich jak Indie i Chiny na przykład, demografowie stwierdzają brak równowagi sex-ratio, w dodatku rosnący, co oznacza, że proporcja mężczyzn jest wyższa niż proporcja kobiet.

Charakterystyka zjawiska

Zjawisko to jest przede wszystkim konsekwencją polityki mającej na celu redukcję i kontrolę urodzeń, które są związane z technikami determinacji płci przed narodzeniem oraz wykonywaniem aborcji (albo dzieciobójstwa); a to wszystko w tych krajach, gdzie narodziny dziecka płci męskiej są bardziej cenione, z wielu przyczyn, i to nie tylko natury ekonomicznej.

Jak bardzo sytuacja jest tragiczna

Otóż, brytyjskie pismo The Lancet przytacza badanie, które stwierdza, iż w przebiegu dwóch ostatnich dziesięcioleci zaobserwowano w Indiach niedobór statystyczny około 10 000 000 kobiet. W Chinach natomiast deficyt ten wynosi około 40 000 000 kobiet w populacji liczącej w sumie około 1 300 000 000 ludzi. Demografowie uważają, że sytuacja zaczyna być niepokojąca, kiedy sex-ratio przekracza 1,1 (110 mężczyzn na 100 kobiet). Tak więc, liczne kraje azjatyckie przekroczyły ten próg, czasami nawet bardzo mocno. W niektórych wiejskich obszarach w Indiach naliczono dziś 400 mężczyzn na 100 kobiet.

Materiały na dany temat

Zaczynamy dopiero teraz dawać sobie sprawę z ogromu licznych konsekwencji takiego braku równowagi. Artykuły na ten temat zamieszczone w takich przeglądach naukowych jak Demography, albo w piśmie takim jak The Economist, przestrzegają i wyciągają na światło dzienne, w zasadzie dopiero po raz pierwszy tak wyraźnie, nieoczekiwane konsekwencje takiego niedoboru kobiet, tym razem natury medycznej. Autorzy artykułów opierają się na pracach badawczych przeprowadzonych przez zespół naukowców, kierowany przez doktora Nicholasa Christakis (Harvard Medical School, Boston).

Postulaty

Badacze ci chcieli potwierdzić generalnie akceptowany postulat (oraz związane z nim liczby), który chce, żeby małżeństwo (albo życie w parze), miało bardzo często korzystne działanie, jeśli chodzi o zdrowie oraz długość życia. Inny postulat (być może nieco mniej akceptowany), chciałby, żeby w parze kobieta odgrywała tradycyjnie rolę „opiekunki”, której beneficjentem jest mężczyzna. Możemy sobie również wyobrazić, że deficyt potencjalnych partnerów płci żeńskiej w wieku nastoletnim może być sytuacją bardzo szybko i trwale stresującą; o ile nie prowadzi, de facto, do życia w kawalerstwie.

Badania demograficzne

To wszystko jest oczywiście bardzo piękne, ale jak przetestować takie hipotezy? Otóż, badacze amerykańscy chyba znaleźli na to sposób. Postanowili oni bowiem popracować nad danymi pochodzącymi z dwóch wielkich badań demograficznych. Pierwsze badanie, nazwane „badaniem Wisconsin”, prowadzone było od 1957 roku, wśród absolwentów szkół średnich w Stanie Wisconsin. Byli to mężczyźni pod nadzorem lekarskim od 50 lat. W sumie, było 4 183 uczestników tego badania. Badanie to pozwala się dowiedzieć, jaki był stosunek liczby kobiet do liczby mężczyzn w wieku nastoletnim, w każdej szkole, co zdaniem badaczy jest bardzo dobrym wskaźnikiem możliwości - bądź nie - kontaktów seksualnych; niektórzy z pewnością nie stracą okazji, aby skrytykować bezzasadność takiego stwierdzenia.

Drugie dane dotyczyły 7.683.462 białych mężczyzn, którzy zostali zarejestrowani w amerykańskim programie ubezpieczeń zdrowotnych w 1993 roku. Sex-ratio tego okresu zostało następnie obliczone na podstawie danych zebranych na poziomie każdego stanu w USA.

Jeśli chodzi o dane z „badania Wisconsin”, doktor Nicholas Christakis oraz jego współpracownicy policzyli tych mężczyzn, którzy zmarli przed ukończeniem 64 roku życia. Dla kobiet nie stwierdzono znaczącego związku między sex-ratio szkolnym w ich latach nastoletnich a ryzykiem zgonu w młodym wieku. Inaczej jest jednak w przypadku mężczyzn.

Rezultaty statystyczne

Rezultaty statystyczne są tutaj znaczące, mówią nam naukowcy: stwierdzono bowiem, że im uboższe było środowisko żeńskie, tym większe było ryzyko śmierci w młodym wieku dla mężczyzn. To samo stwierdzono w przypadku próby dotyczącej ponad 7 500 000 mężczyzn w Ameryce: obecność przedstawicielek płci pięknej w wieku nastoletnim jest skorelowana z dłuższą spodziewaną długością życia, co najmniej o trzy miesiące.

Można powiedzieć, że trzy miesiące to bardzo niewiele i nie ma o co tak naprawdę kruszyć kopii. Ale, doktor Chirstakis stwierdza, że odnotowane korzyści dla mężczyzn płynące z obecności kobiet równają się temu, co starsza osoba może oczekiwać od aktywności fizycznej albo od redukcji nadwagi.

Bez wątpienia chodzi tutaj tylko o szacunki statystyczne. Konkluzje byłyby o wiele bardziej wiarygodne, gdyby zostały uzupełnione przez jakąś konkretną demonstrację natury biologicznej: w jaki sposób rzadka obecność przedstawicielek płci żeńskiej w okresie nastoletnim może prowokować pojawianie się mechanizmów patologicznych, które mają jako ostateczną konsekwencję redukcję spodziewanej długości życia dla mężczyzn?

Faktem jest, że praca ta stanowi dodatkowy argument dla wszystkich tych, którzy są zaniepokojeni skutkami tak szybkich zmian w proporcjach płci, w najbardziej zaludnionych regionach świata. Przypomnijmy sobie „porwanie Sabinek” i absolutną konieczność, z punktu widzenia pierwszego męskiego pokolenia Rzymu: zdobycie dla siebie kobiety było sprawą podstawową. Wyobraźmy sobie moment, w którym taka forma walki o przetrwanie staje się sprawą powszechną na całym świecie. Walki o przetrwanie mężczyzny i jego gatunku.