Pierwsze kroki w roli ojca

Niewątpliwa radość towarzyszy każdemu wraz z przyjściem na świat dziecka. Jednak wraz z radością niejednokrotnie może pojawić się wiele obaw. Gdy dziecko rodzi się zdrowe wszystko przestaje mieć znaczenie, nieważne już czy to dziewczynka czy chłopiec.

Ważne jest jedynie to, że możesz przytulić do serca cząstkę własnego siebie, cząstkę, która sprawiła, że od teraz możesz o sobie myśleć i mówić jako o rodzicu.

Wielu mężczyzn obawia się momentu, gdy po raz pierwszy będzie musiało wziąć w ramiona tę małą i jakże kruchą istotę. Zaczynają się pojawiać pytania: Czy narodzone niedawno dziecko będzie bezpieczne w moich ramionach? Czy nie zrobię mu przypadkiem krzywdy? Panowie są onieśmieleni, jednak nie mają powodu do zmartwień. Muszą pamiętać o jednym, im dziecko jest młodsze tym bardziej łaknie ojcowskiej siły, czułości i pieszczot. Nawet jeśli jesteś przerażony - masz być dla dziecka ostoją stabilności i siły.

Kolejnym mitem obok jest stwierdzenie, że to syn potrzebuje jak największego zainteresowania ze strony ojca, bo stanowi dla niego wzór do naśladowania. Wprowadza go w świat chłopięcych zabaw, a następnie powoli odkrywa wraz z nim świat mężczyzn. Tak rzeczywiście jest, ale rola ojca w życiu dziewczynki jest równie istotna. To właśnie podziw ze strony ojca, jego aprobata będzie powoli, ale sukcesywnie kształtować przyszłą kobietę - jej urok, wdzięk oraz potrzebę bycia zarówno piękną, jak i podziwianą, akceptowaną. To właśnie te małe dziewczynki kiedyś w przyszłości będą szukać swojego partnera na wzór własnego ojca. Dlatego, jeśli możesz sobie zarzucić zbyt dużo negatywnych cech miej na uwadze to, że twoje oczko w głowie może kiedyś trafić w ramiona mężczyzny nieodpowiedzialnego czy mało odpornego. Jeśli natomiast jesteś "męskim facetem" nie masz się czego obawiać!

Tezę tę popiera w swojej książce "W co grają ludzie" Berne Eric, podając przykład dziewczynki wychowującej się w rodzinie patologicznej, której ojciec był alkoholikiem i która w przyszłości podjęła pozornie subiektywną decyzję i wybrała na swojego męża mężczyznę brutalnego i ze skłonnościami do picia alkoholu. Powód? Banalnie prosty, sama zainteresowana, tłumaczyła, że wybrała to co znała, to do czego była przyzwyczajana przez całe swoje dzieciństwo.

Dlatego jako ojciec nie możesz zapominać jak wielką odpowiedzialność nosisz na swoich barkach zarówno wobec syna, jak i córki. Warto zaglądnąć w głąb siebie i zastanowić się: Czy mogę w sobie coś naprawić?

Kobiety i mężczyźni nie różnią się bez powodu, może słowo różnią jest tutaj nieadekwatne, lepsze byłoby - uzupełniają. Ojciec i maż powinien być źródłem siły, oparcia, tarczą na całe zło świata, na jego niesprawiedliwość.

Teraz czas na kilka wskazówek, które ułatwią nawiązanie silnej więzi emocjonalnej z dzieckiem. Na samym początku musisz się zastanowić czy to, że nie wykazujesz zaangażowania, jako tata nie wynika przypadkiem z lęku czy to przed brakiem "kompetencji" czy przed tym, że zbytnio odsłonisz swoją wrażliwą, "niemęską" część samego siebie. Jeśli jednak ze zbytnią czułością nie jest Ci po drodze, warto nad nią popracować.

Ponadto naucz się prostych czynności pielęgnacyjnych np. kąpania dziecka. Spędzaj swój wolny czas z dzieckiem, kiedy tylko możesz, postaraj się unikać stwierdzeń "za chwile", "za 5 minut, tylko zrobię to i to." Opiekując się dzieckiem należy pamiętać o tym, że czas spędzany z córką czy synem jest bezcenny i niestety raz stracony jest nie do nadrobienia. Pomagaj żonie dając jej "wychodne", wtedy zostaniesz z dzieckiem sam na sam i będziesz miał okazję, żeby lepiej je poznać. Nie zapominaj w tym okresie o swojej żonie, której może być ciężko z powodu ogromu nowych obowiązków.

Szczęśliwa i wypoczęta mama, czuły, ale zarazem silny ojciec tworzą wymarzony dom dla każdego dziecka.

Autor: Anna Tumilowicz