Rak układu odpornościowego: cięższy mężczyzna może żyć dłużej

Dodatkowe kilogramy nie są dobre dla naszego zdrowia, ale jak się okazuje, cięższy mężczyzna może mieć większe szanse na przeżycie szczególnej postaci raka układu odpornościowego. Tak przynajmniej wynika z nowego badania, przeprowadzonego przez naukowców ze szkoły medycyny Washington University School of Medicine w St. Louis, w Stanach Zjednoczonych.

Badanie ukazało się w przeglądzie naukowym Journal of Clinical Oncology.

Jak wyjaśnia główny autor tego badania, doktor Kenneth Carson, chodzi tutaj o agresywną postać chłoniaka nieziarniczego (ang. NHL, non-Hodgkin lymphoma), zwaną DLBCL, czyli chłoniak rozlany z dużych komórek B (ang. diffuse large B-cell lymphoma).

Chłoniaki nieziarnicze obejmują szeroką grupę nowotworów, które dotykają układu limfatycznego, który jest częścią układu odpornościowego.

Niektóre badania powiązały otyłość z większym ryzykiem zachorowania na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B. W innych nowotworach, takich jak rak piersi albo rak jelita grubego, otyli pacjenci mają gorsze prognozy niż pacjenci, którzy byli szczuplejsi w momencie diagnozy.

Doktor Kenneth Carson dodaje - Spodziewaliśmy się czegoś podobnego, kiedy zaczynaliśmy te badania.

Dlatego też wnioski, do których doszli naukowcy, okazały się prawdziwą niespodzianką. Prace przeprowadzono na ponad 2 500 amerykańskich żołnierzy – weteranów, chorych na raka.

Okazało się, że mężczyzn, którzy byli otyli w momencie diagnozy, dotyczyło jedynie 60% tego ryzyka zgonu, które obliczono dla mężczyzn o normalnej wadze, w trakcie trwania całego badania. Naukowcy wzięli tutaj pod uwagę również czynniki takie jak wiek oraz zdrowie ogólne. Jak się okazało, jednak wynik się utrzymał.

Z 625 otyłych mężczyzn, 294 – 47% - zmarło w ciągu kolejnych pięciu lat. Natomiast, jeżeli chodzi o mężczyzn o normalnej wadze w momencie rozpoznania choroby - z 849 zmarło 64%.

Mężczyźni, którzy nie byli otyli, ale cierpieli na nadwagę, również mieli lepsze prognozy niż ich koledzy, których masa ciała była w normie: ryzyko zgonu w trakcie trwania badania było dla nich mniejsze o 27%.

- Nie jest jasne dlaczego właściwie mężczyźni ważący więcej mają większe szanse na przeżycie w przypadku chłoniaka nieziarniczego - mówi dr Kenneth Carson. - Nie oznacza to również, że mężczyźni w ramach prewencji nowotworowej, mogą sobie pozwolić na przybieranie na wadze albo na zaprzestanie odchudzania.

Przede wszystkim, należy zapamiętać, iż otyłość jest czynnikiem ryzyka zachorowania na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B.

- Chcemy tylko dowiedzieć się - podkreśla jeszcze dr Kenneth Carson - dlaczego otyli mężczyźni z DLBCL mają większe szanse na przeżycie niż mężczyźni o normalnej wadze. Pozwoli nam to lepiej zrozumieć naturę tego raka, a być może również znaleźć lepsze terapie.

Naukowiec ma już pewne teorie na ten temat: są dwa główne czynniki, które mogą wyjaśniać dlaczego otyli pacjenci i pacjenci z nadwagą mają lepsze rokowania. Chodzić może o różnice w biologii choroby albo o różnice w odpowiedzi pacjentów na chemioterapię.

- Jeżeli otyli pacjenci chorują na DLBCL z bardziej „korzystną” biologią, może to świadczyć o przyczynach chłoniaka - dodaje dr Carson. - Z drugiej strony, jeżeli otyli ludzie lepiej odpowiadają na chemioterapię, trzeba dowiedzieć się dlaczego tak się dzieje, aby ulepszyć leki, które są stosowane u pacjentów w każdym rozmiarze.

Możliwe jest także, że "większy" pacjent lepiej toleruje intensywną chemioterapię.

Ale, jak wyjaśnia jeszcze dr Carson - Inne badania sugerują, że w świecie rzeczywistym, otyli pacjenci leczeni chemioterapią, dostają dawki leków przystosowane do ich rozmiarów, czyli większe.

Jak ocenia American Cancer Society, w 2012 roku na chłoniaki nieziarnicze zachoruje ponad 70 000 obywateli Stanów Zjednoczonych. Chłoniak DLBCL jest najpowszechniejszym nowotworem z tej grupy.