Relacja ojca z synem - jak powinna wyglądać?

Odpowiedni kontakt ojca z synem jest wyjątkowy i odpowiada za odpowiednie kształtowanie się młodego człowieka. Ojciec pełni istotną funkcję w okresie dojrzewania swojej pociechy, wprowadza syna w świat wartości, relacji międzyludzkich oraz pokazuje i przekazuje tradycje rodzinne.

Wzór do naśladowania

Okazuje się również, że ojciec ma ogromny wpływ na rozwój intelektualny, społeczny i moralny dziecka. Pozwala stworzyć indywidualny stosunek do świata, zbudować własny system wartości oraz umożliwić kształtowanie się w potrzebach osiągnięć. Ojciec uczy syna, jak być prawdziwym mężczyzną i co powinno być dla niego najważniejsze w życiu. To od niego dziecko czerpie inspiracje. Utożsamia się z nim i stara naśladować. Im bliższa relacja tym większe prawdopodobieństwo, że syn będzie chciał pójść w ślady ojca i to właśnie od niego w dużej mierze zależy, jak ich wspólny kontakt będzie się układał. Jego obecność w życiu jest wręcz nieoceniona.

Typy ojców

Można wyróżnić dwa rodzaje ojców i kilka podtypów. Pierwszym rodzajem są ojcowie nieobecni. Mogą być to mężczyźni którzy są nieżyjący, nieznani lub porzucili swoje rodziny. W tym pierwszym przypadku wszystko zależy od matki, która w pewien sposób kształtuje obraz zmarłego ojca w oczach dziecka. W sytuacji porzucenia rodziny reakcje mogą być różne. Syn odczuwać może tęsknotę, brak bliskości lub nienawiść i satysfakcję z jego odejścia. Najbardziej obciążający psychikę dziecka jest ojciec nieznany, którego młody człowiek nie miał okazji nigdy poznać ani w żaden sposób ukształtować w swojej świadomości jego obrazu. Jedyne co pozostaje to pustka.

Drugim rodzajem są ojcowie obecni ciałem, ale nie duchem. Do takich można zaliczyć ojców toksycznych, którzy bardzo często upokarzają swoje dzieci, a czerpią radość i okazują uczucia tylko w momentach, kiedy spełniają ich wyłączne oczekiwania. Często pojawia się również typ ojców słabych, którzy nie są dojrzali emocjonalnie do wychowywania dzieci. Nie potrafią nawiązać z nimi bliższego kontaktu, zrozumieć ich potrzeb, ani w odpowiedni sposób pokierować ich życiem. Zazwyczaj unikają kontaktów i obowiązków rodzinnych, zostawiając wszystko na głowie matki.

Trzecim rodzajem jest ojciec dobry. Uczestniczy w życiu nie tylko fizycznie, ale również emocjonalnie. Jest dla niego otwarty, zawsze służy radą i pomocą, a co najważniejsze potrafi słuchać i rozmawiać. Taki ojciec to podpora każdej rodziny, prawdziwy autorytet dla syna.

Sfera emocjonalna

Głównym podmiotem, który decyduje o odpowiedniej relacji ojca z synem stanowi poziom dojrzałości i intelektu emocjonalnego mężczyzny. W świadomości wielu facetów ugruntowała się idea, która twierdzi, że powinien być twardy i nie okazywać uczuć. Jest to wynikiem przekazania takiego systemu wartości przez ojców i dziadków. Jednak takiego typu schematy bardzo często negatywanie wypływają na sposób życia i zachowania. Mężczyźni w ten sposób tłumią swoje emocje i reakcje, gdyż uważają to za niewłaściwy objaw. Odbijać się może to na relacji z synem. Badania dowodzą, że ojcowie z mniejszym intelektem emocjonalnym mają trudniejsze kontakty ze swoimi dziećmi. Badani mieli trudności z opisywaniem własnych uczuć, tego co w danym momencie odczuwają. Nie potrafili również zrozumieć, jak czuje się ich pociecha i jak jej pomóc. Bardzo często problemy rozwiązywane były w sposób zimny i stanowczy, bez zrozumienia przyczyny.

Z uczuciem

Najlepszym wzorem dla dziecka jest ojciec, który potrafi okazywać uczucia. Zazwyczaj, są to mężczyźni z wysokim intelektem i doświadczeniem emocjonalnym. Gdy syn odczuwa, że ma oparcie u swojego taty i może przyjść do niego z każdym problemem, to buduje się u niego poczucie większej wartości i akceptacji. Dziecko odczuwa, że jest rozumiane, kochane i bezpieczne. Dobry ojciec, po pierwsze musi umieć słuchać, a potem rozmawiać z swoim potomkiem. Powinien potrafić wyznaczać racjonalne granice wszelkich działań syna i odpowiednio nim kierować. Ojciec, to osoba, która musi wiedzieć, kiedy dać trochę swobody, a kiedy ograniczyć  syna i zmusić do pracy czy nauki.

Istotna jest również pomoc w rozwiązywaniu problemów. Nie trzeba od razu karać i odsyłać dziecko do kąta, lecz poznać problem i postarać się go rozwiązać. Pokazać, jakie konsekwencje z tym działaniem są związane i czego można się spodziewać. W końcu nic nie uczy lepiej człowieka niż działanie i jego skutki. Należy również pamiętać o odpowiednim rozwoju intelektualnym potomka. Młodsze dzieci są bardzo ciekawe świata. Trzeba pomóc znaleźć im swoje zainteresowania oraz pomóc w ich rozwoju. Ojcowie, którzy pozwalają wybrać dziecku swoją drogę i ze wszystkich sił, starają się pomóc, stają się największymi autorytetami synów w ich życiu.

Autor: Damian Nowaczek