Im bardziej poznajemy mózg, tym bardziej złożony nam się on wydaje. To samo można powiedzieć o genetyce i neurobiologii zaburzeń psychiatrycznych. W zaburzeniach mendlowskich, jak na przykład choroba Huntingtona, mutacja pojedynczego genu wytwarza pojedyncze, przewidywalne zaburzenie kliniczne według stosunkowo prostych zasad genetycznych.
W porównaniu do zaburzeń mendlowskich, zrozumienie choroby dwubiegunowej jest niezwykle trudne. Jej aspekty biologiczne nie zostały dobrze poznane, a jej genetyka jest złożona.
W badaniach opisanych w Biological Psychiatry, dr Inti Pedroso i jego współpracownicy wykorzystali całościowe podejście do biologicznych aspektów choroby afektywnej dwubiegunowej.
Połączyli oni wyniki trzech badań asocjacyjnych całego genomu (genome-wide association study - GWAS), w których przyjrzano się związkowi powszechnych wariantów genów z chorobą dwubiegunową w całym genomie, oraz zbadano wzorce ekspresji genów w pośmiertnych tkankach mózgowych ludzi, u których zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową.
Rezultaty zostały przeanalizowane pod kątem tego, jak białka mózgu odnoszą się do siebie, na podstawie sieci interakcji białko-białko w bazie powiązań ludzkich białek (Human Protein Reference Database).
Zobacz również:
"Żadna z naszych metod badawczych nie dostarczyła nam dotąd informacji wystarczających do tego, aby zrozumieć neurobiologiczne podłoże zaburzeń psychicznych. Ten innowacyjny artykuł zmaga się z tym wyzwaniem w sposób kreatywny, pomagając nam iść do przodu w myśleniu o neurobiologii zaburzenia afektywnego dwubiegunowego", skomentował dr John Krystal, redaktor Biological Psychiatry.
Dr Pedroso wyjaśnia: "Połączyliśmy informacje o zmienności genetycznej tysięcy przypadków i badań z danymi dotyczącymi ekspresji genów mózgu i informacjami z baz danych o białkach, w celu identyfikacji sieci genów i białek w mózgu, które są kluczowe dla rozwoju choroby dwubiegunowej".
Taka analiza dała możliwość zdefiniowania wariantów genów ryzyka, które z racji związku ze zmianami w poziomie ekspresji genów uznano za funkcjonalne, i pogrupowania ich według znaczenia biologicznego.
Wyniki wskazały geny absorbowane przez kilka nerwowych szlaków sygnałowych, w tym szlaki sygnalizacyjne Notch i Wnt. Ścieżki te są kluczowe dla neurotransmisji i rozwoju mózgu, a uzyskane wyniki wskazują, że mogą być one zaangażowane również w powodowanie poważnego zaburzenia.
Autorzy wyróżnili trzy cechy tych genów:
a) zlokalizowano je w ludzkim białku, które ma zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania neuronów;
b) u pozbawionych ich myszy odnotowano odmienne zachowania fenotypów;
c) niektóre z nich są znanymi obiektami farmakologicznego leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej.
Dr Gerome Breen, główny autor badań i starszy wykładowca w Królewskim Kolegium Instytutu Psychiatrii w Londynie, powiedział: "Nasze doświadczenia dostarczają jedne z pierwszych dowodów na biochemiczne i ewolucyjne procesy związane z rozwojem tej dożywotniej i kosztownej choroby. Podkreślamy istnienie potencjalnych nowych możliwości w terapiach lekowych i zabiegach".
Komentarze do: Biologiczna matryca choroby afektywnej dwubiegunowej