Brak porozumienia z nastolatkiem
Prosty dostęp do świata mass mediów, czyli telewizji i internetu spowodował coraz wcześniejsze dorastanie dzieci i dążenie do samodzielności. W wieku 13 lat wydaje im się, że już są na tyle odpowiedzialne i dorosłe, że wielu spraw już nie muszą konsultować z rodzicami.
Przyczyny braku porozumienia z nastolatkiem
Podstawowym i najważniejszym elementem dobrego porozumienia młodego człowieka z osobą dorosłą jest rozmowa. Bardzo często jednak, dorośli do końca nie słuchają tego, co mają do powiedzenia im dorastające dzieci. Wiadomo, że okres dojrzewania to burza nastrojów i eksplozja hormonów. Trzeba jednak umieć zachować odpowiedni dystans do sytuacji i spojrzeć na dany problem od strony małoletniego człowieka. Właśnie brak rozmowy, odpowiedniego słuchania i szanowania zdania córki czy syna, powoduje brak porozumienia, który przynieść może wiele problemów.
Zachowaniem zagrażającym dobrym relacjom może być stosunek rodzica do dziecka. Dokładnie chodzi o popularne „przyjacielskie” podejście rodziców. Trzeba jednak pamiętać, że przyjaciel nie pierze ubrań, nie gotuje obiadów i nie daje kieszonkowego. Tę funkcję pełni tylko odpowiedzialny za nich członek rodziny, czyli mama lub tata. Dlatego takie podejście w momencie udzielenia reprymendy lub karania dziecka, może przynieść nieposłuszeństwo i nie potrzebne dyskusje, których wynikiem może być awantura. Rodzic może być przyjacielem, ale tylko w korzystnych do tego sytuacjach, takich jak dobra rada „od serca”, pomoc przy wyborze szkoły czy w innym problemie życiowym młodego człowieka. Nastolatek coraz bardziej chce czuć się samodzielny, zaczyna mieć swoje indywidualne tajemnice i wiele spraw ukrywa przed rodzicami. Interesują go wyjścia ze znajomymi, powroty o późniejszych godzinach, pierwsze przygody z udziałem alkoholu, bardzo często zdarza się również podpalanie papierosów.
Zobacz również:
- Mamo! Daj łyka! Czy powinniśmy pozwalać dzieciom na próbowanie alkoholu?
- Kochać czy zawstydzać, czyli jak wychować szczęśliwe dziecko?
- O czym powinni pamiętać rodzice dbając o zdrowie dzieci?
- Jak zorganizować życie rodzinne i wychować dzieci w zdrowej atmosferze?
- Jak wychować jedynaka?
- Jak przeżyć bunt dwulatka?
- Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci?
- Pielęgnacja pępka noworodka
Zachowanie dyktatorskie ze strony rodzica, czyli zamykanie dziecka w domu może zatrzymać te problemy przez pewien okres, jednak w przyszłości takie kłopoty mogą przyjść z podwojoną siłą. Należy w takich sytuacjach zachować dystans i odpowiednio zaplanować czas wolny nastolatka i czas przeznaczony na naukę i pracę. Tak by zachowana była tutaj równowaga.
Jak poprawić relację z nastolatkiem?
Najważniejsza jest rozmowa. Rodzic powinien rozumieć punkt widzenia młodego człowieka. To jak odczuwa daną sytuację i jakim przeżyciem może to dla niego być. Trzeba zwrócić uwagę na jego potrzeby, ale też odpowiednio poinformować go o obowiązkach. Należy poinformować pociechę, o tym jak relacje mogą wyglądać, a jak nie powinny. Z jakimi sytuacjami i problemami będzie mogło poradzić sobie samodzielnie, a w jakich skorzystać można z pomocy rodziców. Również równowaga zadań jest bardzo ważna.
Wiadomo, że dla młodych ludzi w dużej mierze liczy się zabawa i nowe przygody. Jest to potrzebne każdemu młodemu człowiekowi, w końcu najlepszym rodzajem nauki, jest ta na błędach. Tutaj będzie potrzebne zaufanie, którym rodzic powinien obdarzyć dziecko. To zaufanie powinno być jednak kontrolowane. Skoro ze strony rodziców pada zaufanie względem nastolatka, to i on powinien ze swojej strony zachować się dojrzale i wykonywać polecone mu obowiązki i zadania. Czyli na przykład, lekcje do szkoły czy obowiązki domowe. Odpowiedni system pracy dla młodego człowieka polegający na przykład na zasadzie „w tygodniu się uczysz, a w weekendy odpoczywasz”, pozwoli uzyskać młodemu człowiekowi systematyczność, nabrać odpowiedzialności, dobrze się rozwijać a i nie zaniedba to jego potrzeb osobistych, takich jak rozrywka czy spędzanie czasu ze znajomymi.
Miernik szacunku
Jest to rodzaj techniki wychowawczej, polegający nie tylko na wyrażaniu szacunków wobec rodziny, jak i ocenie samego siebie. Czyli po pierwsze, wystawieniu sobie oceny i to jak spełnia się daną rolę. Czyli na przykład: „jaką jestem córką i czy wykonuję moje obowiązki właściwie”. Ponadto miernik szacunku składa się z zaprojektowania specjalnej tabelki z wszystkimi imionami domowników. Każdego dnia, każdy zapisuje cechę charakteru innej osoby, za którą ją szanuje. Efekt tego może być ogromny, każdy z członków rodziny wie, za co jest szanowany i co dobrego zrobił dla innych. Pomaga to budować odpowiednią atmosferę i poprawić relację domowników, zwłaszcza u nastolatków, którzy tak często czują się niedowartościowani.
Komentarze do: Brak porozumienia z nastolatkiem