Czujesz smutek czy irytację? Musimy być precyzyjni!

Umiejętność identyfikowania negatywnych emocji okazuje się być, według najnowszych badań, niezwykle ważna. Niektórzy potrafią nazwać i oddzielić od siebie złość i poczucie winy, inni mają problem uniemożliwiający im to rozróżnienie.

Studium publikowane w piśmie Psychological Science, autorstwa Emre Demiralpa z University of Michigan oraz jego współpracowników, przynosi hipotezę, jakoby pacjenci ze stwierdzoną depresją rzadziej niż ludzie zdrowi byli w stanie czynić rozróżnienie pomiędzy negatywnymi emocjami, takimi jak smutek, złość, lęk czy frustracje, które spotykają ich w codziennym życiu.

“Ulepszenie swojego życia jest dużo trudniejsze, kiedy nie potrafisz powiedzieć, czy jesteś zdenerwowany czy smutny. To tak, jakbyś próbował jechać samochodem nie mając miernika paliwa i musiał sam wyczuć, kiedy zatrzymać się na stacji. To wyzwanie! Poprzez nasze badania chcieliśmy dowiedzieć się, czy ludzie z depresją mają podobne wskaźniki w sobie i czy odczuwają emocje w podobny sposób jak ci, którzy są zdrowi” - tłumaczy Demiralp.

Przebadano przypadki 106 osób w wieku od 18 do 40 lat, z których połowa miała zdiagnozowaną depresję kliniczną. Ich zadaniem było rejestrowanie swoich emocji 56 razy w ciągu dnia - przez 7 do 8 dni, w momentach wskazywanych przez badaczy.

Wyróżniono siedem emocji negatywnych (smutek, niepokój, złość, frustracja, wstyd, absmak i poczucie winy) i cztery pozytywne (szczęście, ekscytacja, ożywienie i aktywność) - każda z nich mogła być oceniona w skali od 1 do 4.

Wyniki badań potwierdziły hipotezę postawioną przez zespół Demiralpa - ludzie cierpiący na depresję rzadziej byli w stanie odróżnić od siebie negatywne emocje.

Wskazywały na to dokonywane przez nich oceny - często wybierali oni podobne emocje w tym samym czasie, dając im taką samą punktację.

Okazało się także, że jednocześnie nie wykazują oni zaburzeń oceniania emocji pozytywnych - ich umiejętności nie różnią się w tym zakresie od możliwości ludzi zdrowych.

Demiralp tłumaczy, że metoda, z której skorzystał w czasie analiz jego zespół, może być przydatna dla formułowania nowych programów leczenia depresji klinicznej w przyszłości.

“Powinniśmy być konkretni w nazywaniu swoich stanów. Najlepiej unikać stwierdzeń, które nie przynoszą nic poza informacją, że czujemy się generalnie źle. Bądź dokładny! Co czujesz? Złość, wstyd, poczucie winy? To naprawdę może ci pomóc przechytrzyć psychikę i naprawić swoje życie” - mówi Demiralp.